Wyrok WSA w Warszawie z dnia 31 stycznia 2020 r., sygn. IV SA/Wa 1058/19

Przejęcie mienia

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Joanna Borkowska, Sędziowie asesor WSA Agnieszka Wąsikowska, sędzia WSA Anita Wielopolska (spr.), Protokolant ref. staż. Magdalena Domagała, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi A.J. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] lutego 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lutego 2019 r. znak: [...], Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, po rozpatrzeniu wniosków Gminy Miasta [...] i [...] Sp. z o.o. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] stycznia 2017r. znak: [...] - uchylił ww decyzję w całości i odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...] z dnia [...] sierpnia 1964r. znak: [...] oraz utrzymanej nią w mocy decyzji Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w [...] z dnia [...] czerwca 1964 r. znak: [...].

W sprawie ustalono następujący stan faktyczny sprawy.

Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w [...] decyzją z dnia [...] czerwca 1964r. orzekło o przejęciu od M. B. na własność Państwa opuszczonej nieruchomości rolnej o powierzchni 32,7753 ha, położonej na terenie miasta [...], powiat [...], zapisanej w księgach wieczystych Sądu Powiatowego w [...] pod KW nr [...] i [...] tom [...] wykaz [...]. Po rozpoznaniu wniesionego odwołania Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...] decyzją z dnia [...] sierpnia 1964r. utrzymało powyższą decyzję w mocy.

Z wnioskiem z dnia [...] czerwca 2010 roku o stwierdzenie nieważności wymienionych decyzji wystąpiła A. J., córka ówczesnego właściciela - M. B., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika. Podniosła, że zaskarżone decyzje zostały wydane bez dokładnego zbadania stanu faktycznego sprawy. Ich uzasadnienia są lakoniczne i podają argumenty nieprawdziwe. M. B., nigdy bowiem nie wyprowadził się do innego województwa, gdyż był w tym czasie aresztowany i przebywał niesłusznie skazany w więzieniu w B.. Nieprawdą jest również podniesiony w decyzji fakt, że właściciel nie żywił zainteresowania gospodarstwem, czemu przeczy prowadzona z różnymi instytucjami w tym przedmiocie korespondencja. Zaznaczyła również, że pominięto w sprawie argumenty strony wskazujące na zajęcie przez POM zabudowań mieszkalnych i gospodarczych, które uniemożliwiały M. B. racjonale prowadzenie gospodarstwa.