Wyrok WSA w Krakowie z dnia 21 stycznia 2020 r., sygn. II SA/Kr 1281/19

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Łoboz Sędziowie : WSA Mirosław Bator (spr.) WSA Krystyna Daniel Protokolant : starszy referent sądowy Anna Bubula po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi Gminy Miejskiej Kraków i Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta Krakowa na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 6 września 2019 r., znak: [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji skargę oddala.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 28 maja 2019 r. znak: [...] odmówiło uchylenia decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 11 sierpnia 2008 r. uchylającej decyzję tegoż Kolegium z dnia 19 maja 2008 r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Dzielnicy K. - Ś. z dnia 4 grudnia 1980 r. nr [...] i orzekającej o stwierdzeniu nieważności tej decyzji. W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że w dniu 17 czerwca 2015 r. Prezydent Miasta K. działając w imieniu Gmina Miejska K., złożył wniosek o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej ostateczną decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 11 sierpnia 2008 r. znak: [...] uchylającą decyzję tegoż Kolegium z dnia 19 maja 2008 r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Dzielnicy K. - Ś. z dnia 4 grudnia 1980 r. nr [...] i orzekającej o przejęciu na własność Skarbu Państwa nieruchomości położonej w K., objętej Lwh [...] o pow. 217 m2, zabudowanej budynkiem mieszkalnym przy Pl. [...] w K. (obecnie Pl. [...]) i orzekająca o stwierdzeniu nieważności tej decyzji. We wniosku jako podstawę wznowienia postępowania powołano wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 maja 2015 r. sygn. akt P 46/13 (Dz.U. 2015 r. poz. 702), orzekający o niezgodności art. 156 § 2 k.p.a. w zakresie, w jakim nie wyłącza dopuszczalności stwierdzenia nieważności decyzji wydanej z rażącym naruszeniem prawa, gdy od wydania decyzji nastąpił znaczny upływ czasu, a decyzja była podstawą nabycia prawa lub ekspektatywy z art. 2 Konstytucji RP. Postanowieniem z dnia 30 grudnia 2015 r. sygn. [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze wznowiło - na wyżej opisany wniosek - postępowanie w sprawie zakończonej ostateczną decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 11 sierpnia 2008 r. Uwzględniając wskazania wynikające z samego wyroku Trybunału Konstytucyjnego, Kolegium stanęło na stanowisku, że wyrok ten skierowany jest przede wszystkim do ustawodawcy, którego obowiązkiem jest znowelizowanie przepisu, którego treść Trybunał Konstytucyjny uznał za niepełną (art. 156 § 2 k.p.a.). Należy mieć bowiem na uwadze, że sam omawiany wyrok nie spowodował żadnej zmiany normatywnej, a jedynie spowodował nałożenie na ustawodawcę obowiązku uzupełnienia wskazanej luki prawnej. W szczególności z wyroku nie wynika, po jakim czasie stwierdzenie nieważności ma charakter niekonstytucyjny. W nawiązaniu do powyższego, Kolegium odniosło się do ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2017.935 z dnia 2017.05.12). Otóż jak wynika z ustawy zmieniającej - mocą której ustawodawca dokonał istotnych i znacznych zmian w dotychczas obowiązującej treści Kodeksu postępowania administracyjnego - treść art. 156 § 2 k.p.a. nie uległa żadnej zmianie, w tym w kierunku wskazanym przez TK w powoływanym wyroku z 12 maja 2015 r. sygn. akt P 46/13. Okoliczność powyższa potwierdza, że skoro wskazywana przez Trybunał zmiana ww. przepisu nie została uwzględniona w trakcie mających miejsce w ostatnich latach i szeroko prowadzonych prac legislacyjnych przez ustawodawcę, to tym bardziej brak jest podstaw ku temu, aby Kolegium jako organ administracji publicznej stosowało art. 156 § 2 k.p.a. wbrew jego literalnemu brzmieniu. Mając na uwadze powyższe Kolegium stwierdziło, że w aktualnym stanie prawnym nie jest możliwe określenie przez organ administracji publicznej rozpatrujący indywidualną sprawę, czy stwierdzenie nieważności decyzji po upływie danego czasu od jej wydania mieści się w zakresie niekonstytucyjności wyznaczonym przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku P 46/13, czy też nie. Wobec takiej konstatacji nie jest również możliwe uchylenie decyzji Kolegium z dnia 11 sierpnia 2008 r. znak: [...] Wobec braku możliwości rozstrzygnięcia wskazanej kwestii, prymat należy dać zasadzie trwałości decyzji ostatecznych (art. 16 k.p.a.) oraz wynikającemu z niej domniemaniu zgodności decyzji z prawem.