Wyrok WSA w Krakowie z dnia 9 stycznia 2020 r., sygn. III SA/Kr 1184/19

Transport

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożenna Blitek (spr.) Sędziowie WSA Janusz Bociąga WSA Maria Zawadzka Protokolant specjalista Bernadetta Szczypka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi A Spółka Jawna w D na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 10 września 2019 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej skargę oddala

Uzasadnienie

W dniu 14 kwietnia 2019 r. funkcjonariusze Urzędu Celno-Skarbowego w miejscowości B, zatrzymali do kontroli samochód ciężarowy o nr rejestracyjnym [...] wraz z naczepą ciężarową o nr rejestracyjnym [...]. W trakcie kontroli ustalono, że przedmiotowy samochód przewoził olej palmowy rafinowany w ilości 25.100 kg zakwalifikowany do kodu CN 1511. Przewozu dokonywano na trasie Holandia (R) - Polska (Ż), a przewoźnikiem była Firma A Spółka Jawna z siedzibą w C. W trakcie wykonywanej kontroli ustalono również, że przedmiotowy transport został zgłoszony do systemu monitorowania drogowego przewozu towarów i wykonywany był pod numerem SENT[...]. Kontrolerzy stwierdzili, że w zgłoszeniu SENT w polu Numer urządzenia/lokalizatora GPS wskazanego w zgłoszeniu przywozu zapisano "[...]", jednak w toku kontroli stwierdzono brak lokalizatora GPS w systemie SENT.

Decyzją z dnia [...] 2019 r. nr [...] Naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego wymierzył Firmie A Spółka Jawna z siedzibą w C, karę pieniężną w wysokości 10.000 zł. W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, że zgłoszony przez przewoźnika numer lokalizatora nie odpowiadał numerowi lokalizatora, który posiadał przy sobie kierowca. Chociaż więc przewoźnik wyposażył kontrolowany pojazd w lokalizator, to podając do zgłoszenia nieprawidłowy numer tego urządzenia nie zapewnił przekazywania aktualnych danych geolokalizacyjnych środka transportu objętego zgłoszeniem. Organ I instancji stwierdził, że Spółka nie zwróciła się o odstąpienie od ukarania, wobec czego z urzędu zbadał, czy zachodzą ku temu przesłanki wymienione w art. 22 ust. 3 ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów. W ocenie Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego, nie zostały spełnione przesłanki ważnego interesu Spółki, jak i interesu publicznego, uzasadniające zastosowanie instytucji ulgi w zapłacie kary. Jak wynika bowiem z zapisów w bazach, do których organ posiada dostęp, poziom realizowanych obrotów Spółki pozostaje na stałym, wysokim poziomie. Zdaniem organu, obroty Spółki oraz dochody osobiste jej właścicieli nie wskazują na to, aby Spółka mogła być postawiona w stan likwidacji, zaś wysokość nałożonej kary pieniężnej, w porównaniu ze skalą realizowanych obrotów (przychodów), nie powodują, aby kara ta mogła zagrozić jej płynności finansowej. Organ I instancji uznał zatem, że uiszczenie kary nie spowoduje uszczerbku w funkcjonowaniu Spółki, szczególnie w zakresie zatrudnionych w niej osób, ani też nie spowoduje wyeliminowania strony z rynku transportowego.