Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 5 grudnia 2019 r., sygn. I SA/Ol 549/19

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Jolanta Strumiłło (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Przemysław Krzykowski, asesor WSA Katarzyna Górska, Protokolant specjalista Paweł Guziur, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 5 grudnia 2019r. sprawy ze skargi spółki A na decyzję Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od kwietnia do czerwca 2017r. I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; II. zasądza od Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego na rzecz spółki A kwotę 41 877 (czterdzieści jeden tysięcy osiemset siedemdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

A Sp. z o.o. (dalej również jako strona, skarżąca, Spółka) wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na decyzję Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego z dnia "[...]" utrzymującą własną decyzję z dnia "[...]"., określającą stronie kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc: za kwiecień i maj 2017r., kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika za czerwiec 2017r. oraz ustalono dodatkowe zobowiązanie podatkowe za miesiące kwiecień i czerwiec 2017r.

Decyzja organu I instancji została wydana w rezultacie przeprowadzonego postępowania w zakresie prawidłowości rozliczeń podatku od towarów i usług za miesiące: kwiecień - czerwiec 2017r. We wskazanym okresie Spółka odliczyła podatek naliczony m.in. z faktur dokumentujących zakup działek pod budowę obiektu usługowego z faktur dokumentujących usługi związane z tym nabyciem oraz z faktury dokumentującej wpłatę zadatku na zakup hotelu. Organ I instancji zakwestionował powyższe odliczenie i stwierdził, że Spółka w zakresie przedmiotowych transakcji nie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Stwierdzone nieprawidłowości stanowiły podstawę do uznania, w oparciu o przepisy art. 193 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz.U. z 2018r. poz.800 ze zm.) - dalej jako "O.p.", że prowadzone rejestry zakupu VAT w części dotyczącej zaewidencjonowania spornych faktur były nierzetelne, gdyż dokonane w nich zapisy nie odzwierciedlały stanu rzeczywistego i na podstawie art. 193 § 4 O.p. nie stanowią dowodu tego co wynika z zawartych w nich zapisów. W zaistniałej sytuacji organ I instancji dokonał rozliczenia podatku od towarów i usług w kwotach wskazanych w sentencji decyzji oraz ustalił Spółce dodatkowe zobowiązanie podatkowe.