Wyrok WSA w Lublinie z dnia 19 grudnia 2019 r., sygn. II SA/Lu 617/19

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz Asesor sądowy Jerzy Parchomiuk Protokolant Referent stażysta Natalia Kopiś po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 19 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi A. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...]. A. D. domagała się przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad córką N. D..

Decyzją z dnia [...] r., utrzymaną następnie w mocy przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Wójt Gminy F. odmówił przyznania świadczenia. Zarówno organ I instancji jak i organ odwoławczy uznały, że skarżąca nie spełnia przesłanki określonej w art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych. Zgodnie, z, tym przepisem świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z, zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przysługuje: 1) matce albo ojcu, 2), opiekunowi faktycznemu, dziecka, 3) osobie będącej rodziną zastępczą spokrewnioną w rozumieniu ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, 4) innym osobom, na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy ciąży obowiązek alimentacyjny, z wyjątkiem osób o znacznym stopniu niepełnosprawności- jeżeli nie podejmują lub rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji. Według organów wnioskodawczyni nie wykazała, aby jej córka wymagała stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji. Przypomniano, że orzeczeniem Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w L. z dniu [...] r. N. D. nie zaliczono do osób niepełnosprawnych. Od tego rozstrzygnięcia wnioskodawczyni wniosła odwołanie do Sądu Rejonowego [...]Zachód w L. - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, który wyrokiem z dnia [...] r. zmienił zaskarżone orzeczenie i zaliczył N. D. do osób niepełnosprawnych z powodu zaburzeń głosu, mowy i choroby słuchu, całościowych zaburzeń rozwojowych oraz upośledzenia narządu ruchu. W wydanym wyroku Sąd wskazał, że niepełnosprawność N. D. powstała od urodzenia i będzie trwała co najmniej do 16 roku życia i powoduje konieczność zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne ułatwiające funkcjonowanie oraz konieczność stałej i długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. W orzeczeniu nie wspomniano jednak o konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji. Wymóg taki nie wynika również z załączonej opinii lekarskiej. Zdaniem organu ma ona zresztą charakter uzupełniający i nie przesądza ostatecznie o spełnieniu przez stronę wspomnianej przesłanki.