Wyrok WSA w Lublinie z dnia 11 grudnia 2019 r., sygn. I SA/Lu 595/19

Egzekucyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz-Roicka Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Szpringer (sprawozdawca) WSA Monika Kazubińska-Kręcisz Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Woźny po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 11 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi K. T. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie kosztów egzekucyjnych I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz postanowienie Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w L. z dnia [...] nr [...]; II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na rzecz K. T. kwotę [...]zł ([...]) z tytułu zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej postanowieniem z dnia [...] lipca 2019 r., wydanym po rozpatrzeniu zażalenia K. T. (dalej także: skarżącego) na postanowienie Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego [...] z dnia [...] czerwca 2017 r. w przedmiocie kosztów egzekucyjnych utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie organu pierwszej instancji.

Jak wynika z akt sprawy i treści uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia, Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w [...] prowadził postępowanie egzekucyjne na podstawie tytułów wykonawczych, obejmujących zaległości z tytułu podatku dochodowego i podatku od towarów i usług. W jego toku dokonał skutecznego zajęcia rachunku bankowego zobowiązanego. Na wniosek skarżącego wydane zostało postanowienie, określające wysokość kosztów postępowania egzekucyjnego.

W zażaleniu na rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji skarżący zarzucił naruszenie:

- art. 64 § 1 pkt. 4 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji poprzez błędne określenie wysokości należnej opłaty za czynność egzekucyjna w postaci zajęcia rachunku bankowego oraz poprzez zastosowanie tego przepisu w zakresie, w jakim nie określa on maksymalnej wysokości opłaty za dokonane czynności egzekucyjnej, mimo że w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 28 czerwca 2016 r., sygn. SK 31/14 przepis ten został uznany w tym zakresie za niezgodny