Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 18 grudnia 2019 r., sygn. I SA/Bk 482/19

Podatek akcyzowy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jacek Pruszyński (spr.), Sędziowie sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz,, sędzia WSA Andrzej Melezini, Protokolant st. sekretarz sądowy Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 18 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi A. N. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] czerwca 2019 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu osobowego marki M. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] marca 2019 r. nr [...] Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w B. określił A. N. (dalej powoływany także jako skarżący) wysokość zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego marki M. nr VIN: [...] na kwotę 34 466 zł z terminem płatności na dzień [...] kwietnia 2016 r.

Po rozparzeniu odwołania, w którym skarżący kwestionował przyjętą przez organ wartość nabytego pojazdu, z pominięciem wartości celnej i stopnia uszkodzenia nabytego pojazdu, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w B. decyzją z dnia [...] czerwca 2019 r., Nr [...] utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ, po przytoczeniu szeregu przepisów ustawy z dnia 8 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2019 r., poz. 864 ze zm., dalej powoływana jako u.p.a.) stwierdził, że całość zebranego i właściwe przez organ pierwszej instancji ocenionego materiału dowodowego potwierdza, iż będący przedmiotem postępowania samochód marki M. nr VIN; [...], jest przeznaczony zasadniczo do przewozu osób i tym samym winien być klasyfikowany do kodu CN 8703. Powyższa klasyfikacja taryfowa pojazdu nie była zresztą kwestionowana przez skarżącego, ani w postępowaniu pierwszoinstancyjnym, ani w odwołaniu.

W ocenie organu odwoławczego, organ pierwszej instancji podjął zasadne działania co do określenia podstawy opodatkowania w sprawie. Zgromadzone przez organ pierwszej instancji informacje o ofertach sprzedaży podobnych uszkodzonych samochodów M. na rynku amerykańskim potwierdzają, że deklarowana cena zakupu (6000 USD) bez uzasadnionej przyczyny odbiegała od cen właściwych dla rynku kraju zakupu. Średnia cen ofertowych ustalonych przez organ pierwszej instancji (7000, 7300, 8900, 14325 i 21100 USD) wynosi 11 750 dolarów to jest prawie dwukrotnie więcej niż deklarowana cena zakupu. Również średnia ofert po odrzuceniu wartości skrajnych jest o prawie 70% wyższa od deklarowanej ceny zakupu (10 175 USD wobec 6000 USD). Zasadnym wydaje się wskazanie, że zgodnie z przedstawioną przez skarżącego umową cena zakupu obejmuje koszty transportu samochodu do Europy (warunki dostawy CIF Bremerhaven bez dodatkowej opłaty), w związku czym deklarowaną cenę zakupu należałoby pomniejszyć o około 800-1000 dolarów przed porównaniem z cenami na rynku amerykańskim. Tak istotna różnica wartości nie może być uzasadniana bliżej nieokreślonymi uszkodzeniami pojazdu, gdyż przedmiotem analizy były pojazdy podobne, uszkodzone w stopniu znacznym - skutkującym wycofaniem pojazdów z ruchu wg prawa amerykańskiego (salvage certificate). Należy przy tym zauważyć, że nabyty przez skarżącego pojazd - M. takiego certyfikatu nie posiadał, co może oznaczać, że nawet jeżeli posiadał uszkodzenia to nie były one na tyle znaczne, żeby skutkowały wycofaniem dopuszczenia do ruchu tego pojazdu i wydaniem certyfikatu salvage.