Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 22 listopada 2019 r., sygn. II SA/Rz 1106/19

Budowlane prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Ewa Partyka Sędziowie WSA Piotr Godlewski WSA Marcin Kamiński /spr./ Protokolant sekretarz sądowy Patryk Rak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 listopada 2019 r. sprawy ze skargi L. A. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki budynku rekreacji indywidualnej -skargę oddala-

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi L. A. (skarżąca) jest decyzja [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego (organ odwoławczy) z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] uchylająca decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] (organ I instancji) z dnia [...] sierpnia 2016 r. nr [...] i nakazująca rozbiórkę budynku rekreacji indywidualnej.

Stan faktyczny i prawny sprawy ze skargi na powyższą decyzję przedstawia się następująco:

Decyzją z dnia [...] listopada 2012 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w [...] (organ I instancji) na podstawie art. 105 k.p.a. umorzył wszczęte z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie rozbiórki domku letniskowego konstrukcji drewnianej, stanowiącego własność skarżącej, usytuowanego na działce ew. nr 296 w miejscowości P. (obr. ewid. P.) będącej własnością Skarbu Państwa i pozostającej w użytkowaniu wieczystym [...], Oddział [...].

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał, że obiekt budowlany został wybudowany w latach 70 - tych ubiegłego wieku przez [...]. Następnie obiekt stanowił własność [...]. Kolejnym jego właścicielem było [...] od którego skarżąca odkupiła domek w dniu [...] lutego 2006 r. Skarżąca nie dysponuje jednak dokumentami potwierdzającymi legalność budowy obiektu wykorzystywanego na cele rekreacji. Organ I instancji uznał, że w sprawie nie występują przesłanki do nakazania rozbiórki przewidziane w art. 37 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane. Zgodnie z tym przepisem: "1. Obiekty budowlane lub ich części, będące w budowie lub wybudowane niezgodnie z przepisami obowiązującymi w okresie ich budowy, podlegają przymusowej rozbiórce albo przejęciu na własność Państwa bez odszkodowania i w stanie wolnym od obciążeń, gdy terenowy organ administracji państwowej stopnia powiatowego stwierdzi, że obiekt budowlany lub jego część: 1) znajduje się na terenie, który zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym nie jest przeznaczony pod zabudowę albo przeznaczony jest pod innego rodzaju zabudowę, lub 2) powoduje bądź w razie wybudowania spowodowałby niebezpieczeństwo dla ludzi lub mienia albo niedopuszczalne pogorszenie warunków zdrowotnych lub użytkowych dla otoczenia". Organ I instancji wskazał, że przedmiotowy obiekt jest w dobrym stanie technicznym, co potwierdza przedstawiona przez skarżącą "ocena stanu technicznego" opracowana przez uprawnioną osobę, a zatem nie powoduje niebezpieczeństwa dla ludzi i mienia. Nie znajduje się również na terenie, który zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie jest przeznaczony pod zabudowę albo przeznaczony jest pod innego rodzaju zabudowę. Zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "[...]" zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy [...] Nr [...] z dnia [...] października 2002 r. (Dz. Urz. Woj. [...], Nr [...], poz. [...]) obowiązującego dla działki ew. nr 296 obiekt znajduje się na terenie oznaczonym symbolem [...]. Teren ten stosownie do § 5 pkt 32 planu miejscowego przeznaczony jest do utrzymania w stanie naturalnym, jako zieleń nieurządzona niska z lokalnymi zadrzewieniami; dopuszcza się na nim lokalizację obiektów i urządzeń obsługi turystycznej, obiektów służb ochrony, gospodarki leśnej i wodnej, urządzeń infrastruktury technicznej oraz miejsc postojowych dla samochodów. Organ I instancji uznał, że wskazane w tym przepisie przeznaczenie terenu umożliwia lokalizację domku letniskowego. Organ wyjaśnił, że w czasie budowy obiektu dla terenu działki ew. nr 296 nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Najwcześniejszy plan, jaki znajduje się w zasobach archiwalnych Gminy [...] dla tego obszaru to plan zatwierdzony uchwałą Rady Gminy [...] z dnia [...] października 1979 r.