Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 26 listopada 2019 r., sygn. II SA/Ol 728/19

Transport

Dnia 26 listopada 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia NSA Janina Kosowska (spr.) Sędziowie sędzia WSA Adam Matuszak sędzia WSA Piotr Chybicki Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 listopada 2019 roku sprawy ze skargi P. H. na decyzję Inspektora z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym - oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu 17 września 2019 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie wpłynęła skarga P. H. (dalej zwanego "skarżącym") na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia "[...]" w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym. Skarga ta została przekazana Sądowi przez organ wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę.

Jak wynika zaś z przekazanych Sądowi akt sprawy, decyzją z dnia "[...]" M. Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego (dalej zwany "organem I instancji"), powołując art. 92a ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tekst jednolity Dz. U. z 2019 r., poz. 58 ze zm.); dalej jako "u.t.d.", nałożył na skarżącego, prowadzącego działalność gospodarczą w K. pod nazwą: "[...]", karę pieniężną w wysokości 8.000 zł. za wykonywanie przewozu okazjonalnego pojazdem niespełniającym kryterium konstrukcyjnego określonego w art. 18 ust. 4a u.t.d. z zastrzeżeniem przewozów, o których mowa w art. 18 ust. 4b u.t.d.

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ I instancji powołał się na wyniki kontroli drogowej pojazdu marki "[...]", przeprowadzonej w dniu "[...]" około godziny 9.50 w Warszawie na ul. "[...]". Podał, że w toku tej kontroli ustalono, że kierujący przewoził zarobkowo pasażera z lotniska docelowo na ul. "[...]" w Warszawie, przy czym pasażer oświadczył, że zamówił taksówkę za pomocą aplikacji "[...]". Organ I instancji wskazał także, że uzyskał informację od właściwego organu, że skarżący posiada licencję na wykonywanie transportu drogowego w zakresie przewozu osób samochodem osobowym, do której skarżący zgłosił skontrolowany pojazd. Dodał, że w toku postępowania zgromadzono dwie umowy zlecenia (opatrzone taką samą datą i numerem lecz różniące się treścią) zawarte pomiędzy kierującym skontrolowanym pojazdem a skarżącym. W oparciu o dane z dowodu rejestracyjnego organ I instancji stwierdził natomiast, że skontrolowany pojazd jest przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 5 osób łącznie z kierowcą. Organ I instancji ocenił, że w niniejszej sprawie nie została spełniona żadna z przesłanek zawartych w art. 18 ust. 4b u.t.d., w związku z czym konieczne było stwierdzenie wykonywania przewozu okazjonalnego pojazdem niespełniającym kryterium konstrukcyjnego określonego w art. 18 ust. 4a u.t.d. Wyjaśnił przy tym, że ustawodawca umożliwił wykonywanie tego typu przewozów jedynie pojazdami przeznczonymi konstrukcyjnie do przewozu powyżej 7 osób łącznie z kierowcą, natomiast bezsprzecznym jest, że kontrolowany pojazd był przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu 5 osób wraz z kierowcą. Skonstatował, że złamany został ww. zakaz co skutkuje nałożeniem kary pieniężnej w wysokości określonej w lp. 2.11. załącznika nr 3 do u.t.d. Dodał, że w niniejszej sprawie nie ujawniono okoliczności umożliwiających wyłączenie na podstawie art. 92c u.t.d. odpowiedzialności skarżącego za stwierdzone naruszenie, gdyż okolicznością, na który skarżący miał wpływ była znajomość obowiązujących na dzień kontroli przepisów u.t.d.