Wyrok WSA w Krakowie z dnia 5 listopada 2019 r., sygn. II SA/Kr 966/19

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Irla Sędziowie : WSA Mirosław Bator (spr.) WSA Małgorzata Łoboz Protokolant : starszy referent sądowy Katarzyna Krawczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 listopada 2019 r. sprawy ze skargi "[...]" Sp. z o. o w C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 14 czerwca 2019 r. znak: [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz strony skarżącej "[...]" Sp. z o. o w C. kwotę 1000 zł (słownie: tysiąc złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta K. decyzją z dnia 18 lutego 2019 r. nr [...] po rozpatrzeniu wniosku [...] Sp.z.o.o. w pkt 1 odmówił ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji w zakresie obejmującym przebudowę północnej połaci dachowej, polegającą na budowie lukarn w budynku na działce nr [...] obr. [...] przy [...] w K., w pkt 2 ustalił warunki zabudowy dla inwestycji w zakresie obejmującym rozbudowę budynku biurowo-usługowo- mieszkalnego na działce nr [...] obr. [...] przy [...] w K. od strony południowej. W uzasadnieniu organ I instancji podkreślił, że spełnione są łącznie przesłanki wydania decyzji o warunkach zabudowy, o których mowa w art. 61 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, przedstawiając argumenty przemawiające za zasadnością przyjęcia stosownych rozwiązań. Wydana decyzja określa stosowne warunki zabudowy oraz dołączono do niej wymagane prawem załączniki. Jednocześnie w zakresie przebudowy północnej połaci dachowej, polegającą na budowie lukarn w budynku na dz. nr [...] obr[...] uzasadniono odmowę ustalenia warunków zabudowy. W toku postępowania uzyskano niezbędne opinie i uzgodnienia.

Od tej decyzji odwołanie złożyła [...] Sp.z.o.o. z siedzibą w C. wnosząc o uchylenie skarżonej decyzji w części, tj. w zakresie odmawiającym ustalenia warunków zabudowy dla części zamierzenia obejmującej przebudowę północnej połaci dachowej, polegającą na budowie lukarn w budynku na dz. nr [...] obr[...] przy ul. [...] w K.. Zaskarżonej decyzji zarzucono naruszenie art. 7 i art. 8 K.p.a., poprzez ich niezastosowanie, tj. prowadzenie postępowania w sposób niezgodny z zasadami praworządności i zaufania, a także w zupełności pomijający słuszny interes strony Skarżącej, poprzez wydanie decyzji odmawiającej ustalenia warunków zabudowy dla pozostałej części zamierzenia inwestycyjnego obejmującej przebudowę północnej połaci dachowej, polegającą na budowie lukarn w budynku na dz. nr [...] obr. [...] przy [...] w K.. Zarzucono także naruszenie art. 10 § 1 K.p.a. poprzez jego niezastosowanie, tj. uniemożliwienie skarżącej czynnego udziału w postępowaniu poprzez odmowę udziału skarżącej w posiedzeniu Zespołu Urbanistycznego (pismo Wydziału Architektury i Urbanistyki z dnia 9 października 2018 roku) oraz brak wzięcia pod uwagę pisma Inwestora z dnia 2 sierpnia 2018 roku, w którym skarżąca podniosła, iż aktualny projekt decyzji ustalającej warunki zabudowy dla ww. zamierzenia inwestycyjnego jest sprzeczny ze stanowiskiem organu uzgodnieniowego z dnia 21 stycznia 2016 roku oraz doprowadzenie przez organ I instancji oraz organ uzgodnieniowy do sytuacji, w której postanowienie uzgodnieniowe zostało wydane po terminie materialnoprawnym, uniemożliwiając stronie czynny dział w sprawie. Ponadto zarzucono naruszenie art. 12 K.p.a. poprzez jego niezastosowanie, tj. nieprzeprowadzenie postępowania przez organ I instancji oraz organ uzgodnieniowy w sposób wnikliwy i szybki, przy wykorzystaniu najprostszych środków prowadzących do załatwienia sprawy, tj. potwierdzenia stanowiska organu uzgodnieniowego z dnia 21 stycznia 2016 roku, który wyraźnie wskazuje na możliwość doświetlenia poddasza w postaci lukarn, a następnie wydania zgodnej z tym stanowiskiem decyzji przez organ I instancji. Zarzucono również naruszenie art. 36 § 1 K.p.a. poprzez jego niezastosowanie, tj. niepoinformowanie skarżącej o niezałatwieniu sprawy w terminie przez organ uzgodnieniowy i brak pouczenia o prawie do wniesienia ponaglenia; art. 76 § 1 K.p.a. poprzez jego niezastosowanie, tj. niedopuszczenie stanowiska organu uzgodnieniowego z dnia 21 stycznia 2016 roku; art. 77 § 1 K.p.a. poprzez jego niezastosowanie, tj. w szczególności nierozpatrzenie w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego, w tym treści decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 25 stycznia 2018 roku, pism inwestora z dnia 4 kwietnia 2018 roku oraz z dnia 7 sierpnia 2018 roku, jak i stanowiska organu uzgodnieniowego, art. 80 K.p.a. poprzez jego niezastosowanie, tj. brak odniesienia się i oceny całego zgromadzonego w postępowaniu materiału dowodowego, zwłaszcza brak oceny wpływu Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 25 stycznia 2018 roku, stanowiska organu uzgodnieniowego z dnia 21 stycznia 2016 roku oraz pisma inwestora z dnia 7 sierpnia 2018 roku na zaskarżaną decyzję. Zarzucono także naruszenie art. 106 § 1 K.p.a. poprzez jego niezastosowanie, tj. wydanie decyzji o ustaleniu warunków zabudowy przez organ I instancji, pomimo tego że organ uzgodnieniowy nie zajął stanowiska w określonym terminie, podczas gdy stanowisko organu uzgodnieniowego z dnia 21 stycznia 2016 roku znajduje się w aktach sprawy; art. 106 § 6 K.p.a. poprzez jego niezastosowanie, tj. niepoinformowanie skarżącej o niezajęciu stanowiska przez organ uzgodnieniowy oraz niepowiadomieniu skarżącej o możliwości wniesienia ponaglenia. Zarzucono także naruszenie art. 53 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przez jego niewłaściwe zastosowanie, tj. wydanie decyzji o uzgodnieniu warunków zabudowy przez organ I instancji wbrew stanowisku organu uzgodnieniowego z 21 stycznia 2016 roku, podczas gdy organ uzgodnieniowy nie wyraził przeciwnej opinii uzgodnieniowej w prawem przewidzianym terminie oraz art. 53 ust. 5 u.p.z.p. przez jego niewłaściwe zastosowanie, tj. uznanie uzgodnienia za dokonane w momencie niezajęcia przez organ uzgodnieniowy stanowiska w określonym terminie, pomimo iż stanowisko takie (z dnia 21 stycznia 2016 roku) znajduje się w aktach sprawy i organ uzgodnieniowy co najwyżej nie zmienił swojej opinii. Takie postępowanie organu uzgodnieniowego oraz organu I instancji jednocześnie pozbawiło skarżącą możliwości dochodzenia swoich praw w postępowaniu odwoławczym (w zakresie postanowienia uzgodnieniowego) poprzez wykorzystanie przysługującego jej środka zaskarżenia.