Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 7 listopada 2019 r., sygn. II SA/Gl 1131/19

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Edyta Kędzierska (spr.), Sędziowie Asesor WSA Tomasz Dziuk, Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska, Protokolant Starszy referent Damian Szczurowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 listopada 2019 r. sprawy ze skargi K. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. Burmistrz Miasta O. odmówił skarżącemu prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawną siostrą - K. N..

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach, w wyniku rozpoznania odwołania wniesionego przez skarżącego - reprezentowanego przez radcę prawnego - decyzją z dnia [...] r. utrzymało w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przysługuje: 1) matce albo ojcu, 2) opiekunowi faktycznemu dziecka, 3) osobie będącej rodziną zastępczą spokrewnioną w rozumieniu ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, 4) innym osobom, na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy ciąży obowiązek alimentacyjny, z wyjątkiem osób o znacznym stopniu niepełnosprawności- jeżeli nie podejmują lub rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji. Organ odwoławczy podniósł, że według ustaleń dokonanych w sprawie, osoba wymagająca opieki ma córkę i to na niej jako na krewnej w linii prostej, ciąży obowiązek zapewnienia matce opieki, której wymaga. Córka nie legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności i taką opiekę nad matką powinna sprawować. Organ podkreślił, że podawane przez pełnomocnika okoliczności, takie jak odległość miejsca zamieszkania córki od matki oraz wychowywanie małego dziecka, nie mogą mieć wpływu na istnienie obowiązku alimentacyjnego. W tej sytuacji brak jest podstaw, aby obowiązek alimentacyjny przeszedł na skarżącego, który jest bratem osoby wymagającej opieki i nie ma podstaw do przyznania mu z tego tytułu prawa do świadczenia pielęgnacyjnego. Organ podkreślił, że powodem orzeczenia o braku prawa skarżącego do przedmiotowego świadczenia nie jest moment powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki, ponieważ przepis art. 17 ust. 1b w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad dorosłą osobą niepełnosprawną, której niepełnosprawność powstała później niż w wieku określonym w tym przepisie, wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. sygn. akt K 38/13 został uznany za niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP.