Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 26 listopada 2019 r., sygn. I SA/Gd 1381/19

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Zdzienicka-Wiśniewska (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, Sędzia WSA Marek Kraus, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Zalewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 26 listopada 2019 r. sprawy ze skargi "A" S.A. z siedzibą w P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 18 stycznia 2019 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2017 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że w okresie przed 1 stycznia 2012 r. Spółka A S.A. pozostawała, i nadal pozostaje, właścicielem dwóch biogazowni zlokalizowanych w miejscowościach P. oraz P., na terenie Gminy. Z przedłożonych przez podatnika dokumentów i udzielonych wyjaśnień wynika, że biogazownia zlokalizowana w P. została opodatkowana podatkiem od nieruchomości od dnia 1 stycznia 2016 r. z uwagi na przyjęcie przez Spółkę, że dopiero z chwilą rozpoczęcia sprzedaży energii elektrycznej do ogólnodostępnej sieci z przedmiotowej biogazowni po stronie podatnika powstał obowiązek opłacania podatku od nieruchomości za części składowe tej biogazowni. W odniesieniu do biogazowni zlokalizowanej w P. Spółka wskazała, że nieruchomości stanowiące jej części składowe nie stanowią podstawy do opodatkowania podatkiem od nieruchomości, z uwagi na fakt, że energia elektryczna i cieplna w niej produkowana jest w całości zużywana na potrzeby prowadzonej działalności rolniczej, głównie przez obiekty Spółki znajdujące się w jej sąsiedztwie, jak również inne obiekty spółki, przy których

nie znajdują się biogazownie. Przedmiotowa instalacja nie jest zatem wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 2 ust. 1 i 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Decyzją z dnia 14 grudnia 2017 r. Wójt Gminy określił A S.A. wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za lata 2012-2017 w łącznej wysokości 930.454 zł. Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpoznaniu odwołania, decyzją z dnia 19 lutego 2018 r. uchyliło rozstrzygnięcie organu I instancji i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia. W uzasadnieniu Kolegium wskazało m.in.: na przedawnienie zobowiązania podatkowego za rok 2012 i konieczność wydawania decyzji określających wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości odrębnie na dany rok podatkowy. Jednocześnie organ odwoławczy zwrócił uwagę na brak szczegółowego wyliczenia kwot podatku wskazanych w sentencji decyzji i nie wskazanie przedmiotu opodatkowania, powierzchni, oznaczenia w ewidencji oraz stawki.