Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 20 listopada 2019 r., sygn. I SA/Gd 1679/19

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Romała (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Sędzia WSA Irena Wesołowska, Protokolant Starszy asystent sędziego Dorota Łabuda, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 20 listopada 2019 r. sprawy ze skargi K. W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 20 grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uwzględnienia przerwy w prowadzeniu działalności gospodarczej oddala skargę.

Uzasadnienie

Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco:

Decyzją z dnia 18 października 2016 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego (dalej: "Naczelnik", "organ pierwszej instancji"), na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.) - dalej: "u.z.p.d.", odmówił K. W. (dalej: "podatniczka", "strona", "skarżąca") uwzględnienia przerwy w prowadzeniu działalności gospodarczej z powodu niedotrzymania terminu do zawiadomienia o zakończeniu przerwy.

W wyniku wniesionego od powyższej decyzji odwołania Dyrektor Izby Administracji Skarbowej (dalej: "Dyrektor", "organ odwoławczy") decyzją z dnia 20 grudnia 2016 r. utrzymał ją w mocy.

Przywołując treść art. 34 ust. 1 u.z.p.d. organ odwoławczy wskazał, że w regulacji tej ustawodawca nałożył na podatnika obowiązek poinformowania właściwego urzędu skarbowego o dacie rozpoczęcia planowanej przerwy (najpóźniej w dniu jej rozpoczęcia) oraz o terminie jej zakończenia (najpóźniej w dniu poprzedzającym dzień jej zakończenia). W przepisie tym zostały zatem określone dwa terminy materialne: początkowy i końcowy. W ocenie Dyrektora, K. W. dotrzymała terminu zawiadomienia o rozpoczęciu przerwy, którym był 31 sierpnia 2015 r., składając właściwe zawiadomienie 7 lipca 2015 r. Ustosunkowując się natomiast do kwestii terminu końcowego organ odwoławczy wskazał, że dniem, w którym podatniczka zamierzała podjąć działalność był - zgodnie z jej deklaracją - 1 lipca 2016 r. Tym samym, ostatnim dniem, w którym strona nie podejmowała czynności podlegających opodatkowaniu, a tym samym ostatnim dniem przerwy, był 30 czerwca 2016 r. W rezultacie dniem go poprzedzającym, czyli wcześniejszym, był 29 czerwca 2016 r. Skoro zatem zgłoszenie o zakończeniu przerwy w działalności gospodarczej zostało złożone przez podatniczkę po ustawowo określonym terminie, tj. 30 czerwca 2016 r., to strona nie podlega zwolnieniu z poboru podatku w formie karty podatkowej za okres zgłoszonej przerwy.