Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 10 października 2019 r., sygn. II SA/Sz 679/19

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Windak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder Sędzia WSA Katarzyna Sokołowska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 10 października 2019 r. sprawy ze skargi J. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy D. z dnia [...] r. nr [...], II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej J. B. kwotę [...]([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r., nr [...] Wójt Gminy D., powołując się na art. 20 ust. 1, 2 i 3 w zw. z art. 3 pkt 11, art. 17 ust. 1, 1b, art. 24, art. 29, art. 32 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2220 ze zm.), przepisów rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 27 lipca 2017 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania w sprawach o przyznanie świadczeń rodzinnych oraz zakresu informacji, jakie mają być zawarte we wniosku, zaświadczeniach i oświadczeniach o ustalenie prawa do świadczeń rodzinnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1466), § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 31 lipca 2018 r. w sprawie wysokości dochodu rodziny albo dochodu osoby uczącej się stanowiących podstawę ubiegania się o zasiłek rodzinny i specjalny zasiłek opiekuńczy, wysokości świadczeń rodzinnych oraz wysokości zasiłku dla opiekuna (Dz.U. z 2018 r. poz. 1497), odmówił J. B. przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad mężem H. B..

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał m.in., że niepełnosprawność męża wnioskodawczyni powstała po ukończeniu przez niego 53 roku życia, zatem wnioskodawczyni nie kwalifikuje się do świadczenia pielęgnacyjnego w myśl art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych. Organ wyjaśnił, że rozpatrywał wniosek z uwzględnieniem orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r., sygn. TK K 38/13. Jednak wyrok ten nie uchylił przepisu art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych, zaś w uzasadnieniu wyroku podano, że: konieczna jest zmiana ustawy przez ustawodawcę; że Trybunał orzeka o częściowej niekonstytucyjności wprowadzenia do ustawy o świadczeniach rodzinnych kryterium wieku powstania niepełnosprawności, jako przesłanki uzależniającej uzyskanie świadczenia pielęgnacyjnego; wyrok nie oznacza usunięcia tego kryterium z ustawy, nie stanowi również podstawy do uchylenia decyzji, które już przyznały prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, nie kreuje także nowego prawa do żądania świadczenia przez opiekunów dorosłych osób niepełnosprawnych, jeżeli niepełnosprawność ich podopiecznych powstała już po okresie dzieciństwa.