Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 10 października 2019 r., sygn. I SA/Po 299/19

Podatek od towarów i usług; Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Waldemar Inerowicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz Sędzia WSA Mirella Ławniczak Protokolant st. sekr. sąd. Marta Ziewińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 02 października 2019 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] z dnia [...] r. nr [...] [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do listopada 2007 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego w [...], w wyniku ponownego rozpoznania sprawy, decyzją z dnia [...] kwietnia 2012 r., nr [...], określił B. P. (dalej jako: "podatnik" lub "skarżący") zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2007 r.

W motywach uzasadnienia decyzji organ I instancji stwierdził, że podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego z [...] faktur VAT wystawionych przez M. U. (na łączną kwotę netto [...] zł, podatek VAT [...] zł) z tytułu zakupu [...] ton złomu. Zdaniem organu, ww. faktury stwierdzały czynności, które w rzeczywistości nie zostały dokonane przez M. U. i jako takie nie mogły w świetle art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm. - w skrócie: "ustawa o PTU") stanowić podstawy do odliczenia podatku naliczonego. Jednocześnie organ stwierdził, że podatnik przyjmując faktury od M. U. miał świadomość takiego stanu rzeczy.

Dyrektor Izby Skarbowej w [...], po rozpoznaniu odwołania podatnika, decyzją z dnia [...] kwietnia 2013 r., nr [...], utrzymał w mocy powyższą decyzję organu I instancji.

W motywach rozstrzygnięcia organ odwoławczy stwierdził m.in., że zobowiązanie określone zaskarżoną decyzją nie uległo przedawnieniu, na podstawie art. 70 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm. - w skrócie: "O.p."), z uwagi na zastosowania środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony. Zastosowanie środka egzekucyjnego następuje m.in. w sytuacji przekształcenia zajęcia zabezpieczającego w zajęcie egzekucyjne, o którym mowa w art. 154 § 4 pkt 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 1438 ze zm. - w skrócie: "u.p.e.a."). Organ odwoławczy wskazał, że na podstawie [...] zarządzeń zabezpieczenia z dnia [...] marca 2009 r. dokonano m.in. zajęć zabezpieczających wierzytelności pieniężnych wskazanych w zawiadomieniach o zajęciu zabezpieczającym z dnia [...] czerwca 2009 r., z dnia [...] listopada 2010 r. oraz z dnia [...] sierpnia 2011 r. Powyższe zawiadomienia o zajęciach zabezpieczających doręczono podatnikowi odpowiednio w dniach [...] czerwca 2009 r., [...] listopada 2010 r. i [...] sierpnia 2011 r.