Wyrok WSA w Krakowie z dnia 9 października 2019 r., sygn. II SA/Kr 778/19

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Irla (spr.) Sędziowie: NSA Anna Szkodzińska WSA Krystyna Daniel po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 9 października 2019 r. sprawy ze skargi Wojewody Małopolskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Dobczycach z dnia 17 marca 2017 r. nr XXXVI/236/17 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego sołectwa Stadniki I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w zakresie § 35 ust. 4 pkt 5; II. zasądza od Gminy Dobczyce na rzecz skarżącego Wojewody Małopolskiego kwotę 480 zł (czterysta osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania. WSA/wyr.1a - sentencja wyroku (tryb uproszczony)

Uzasadnienie

Rada Miejska w Dobczycach uchwałą Nr XXXVI/236/17 z dnia 17 marca 2016 r. przyjęła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego sołectwa Stadniki. Uchwała ta w § 35 ust. 4 pkt 5 jako zasadę zagospodarowania nieruchomości w terenach zabudowy zagrodowej (oznaczonych na rysunku planu symbolem 1-9 RM) ustaliła na 1200 m2 minimalną powierzchnię wydzielanych na nowo działek budowlanych.

Skargę na powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wniósł Wojewoda Małopolski. Żądał stwierdzenia nieważności tej uchwały w zakresie § 35 ust. 4 pkt 5. Wskazywał na niezgodność powyższej regulacji z art. 93 ust. 2a ustawy o gospodarce nieruchomościami. Powołując się na: § 3 pkt 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych, załącznik nr 6 do rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków skarżący wskazał, że przeznaczenie terenu w planie miejscowym pod zabudowę zagrodową jest przeznaczeniem na cele rolne a ponadto, nawet po wykonaniu ustaleń planu i zabudowaniu terenu, grunty nadal utrzymują status gruntów rolnych, tyle że zabudowanych. Z przepisu art. 93 ust. 2a ustawy o gospodarce nieruchomościami wynika, że tereny przeznaczone w planie miejscowym na cele rolne można podzielić na działki o powierzchni nie mniejszej niż 0,3 ha, a na działki mniejsze wyłącznie w dwóch przypadkach określonych w tym przepisie. Jeżeli nie zachodzi żaden z tych przypadków podział jest w ogóle niedopuszczalny. Na poparcie takiego stanowiska skarżący wskazał na wyrok WSA w Krakowie z dnia 30 października 2018 r. sygn. akt II SA/Kr 962/18. Ponieważ kwestionowany zapis nie zawiera zastrzeżenia, że odnosi się tylko do wymienionych w art. 93 ust. 2a u.g.n. wyjątków - w ocenie Wojewody Małopolskiego - zapis ten jest niezgodny z tym przepisem.