Wyrok WSA w Krakowie z dnia 29 października 2019 r., sygn. II SA/Kr 336/19

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Irla Sędziowie: WSA Tadeusz Kiełkowski WSA Małgorzata Łoboz (spr.) Protokolant: starszy referent sąd. Maksymilian Krzanowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 października 2019 r. sprawy ze skargi A. B. na decyzję Wojewody [...] z dnia 22 maja 2018 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy zwrotu działki skargę oddala.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 14 września 2017 r. znak: [...], Prezydent Miasta K. orzekł o odmowie zwrotu działki ewidencyjnej nr [...] o pow. 212 m2, poł. w obr. [...]. ewid. N. H. m. K., obj. [...] (w granicach wywłaszczonej parceli 1. kat. [...], b. gm. kat. C.-Ł.), na rzecz A. B..

Powyższa decyzja zapadła po ponownym rozpoznaniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 maja 2016 r., sygn. akt II SA/Kr 350/16, którym oddalono skargę spółki [...] S.A. na decyzję Wojewody z dnia 19 stycznia 2016 r., znak: [...] uchylającą decyzję Prezydenta Miasta K. z dnia 2 marca 2015 r., znak: [...] o odmowie zwrotu działki w całości i przekazującą sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

Odwołanie od ww. decyzji złożyła A. B. podnosząc, iż w decyzji z dnia 14 września 2017 r. nie wykazano zrealizowania celu wywłaszczenia, w związku z brakiem zachowanych pierwotnych dokumentów, które cel ten by precyzyjnie określały i które pozwalałaby stwierdzić, że został on w pełni zrealizowany. Przytoczone w decyzji dokumenty, na których organ oparł swoje wnioskowanie, nie są tożsame z decyzją przytoczoną w umowie sprzedaży, dokonaną w ramach procedury wywłaszczenia, nie mogą zatem stanowić podstawy dla wydania decyzji. Ponadto odnosząc się do kwestii brzmienia art. 137 ust. 1 pkt 2 zauważono, że powołany w uzasadnieniu decyzji wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24.03.2014 r. wydany został już po złożeniu wniosku o zwrot nieruchomości, który nastąpił w dniu 10.10.2013 r. i w związku z tym, zgodnie z zasadą niedziałania prawa wstecz, nie znajdzie zastosowania w niniejszej sprawie. Wniosek ten powinien zatem być badany w oparciu o treść art. 137 ust. 1 w brzmieniu obowiązującym sprzed daty wydania przywołanego wyroku. Niezależnie od niemożności precyzyjnego określenia celu wywłaszczenia, podniesiono, że zarówno brzmienie art. 137 ust. 1 pkt 1, jak i art. 137 ust. 1 pkt 2 nie pozostawia wątpliwości o zaistnieniu przesłanek zbędności wywłaszczonej nieruchomości dla realizacji zamierzonej inwestycji, z uwagi na niedochowanie przez inwestora terminów określonych w tych przepisach.