Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 21 października 2019 r., sygn. II SA/Gl 200/19

Ewidencja ludności

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska (spr.), Sędziowie Asesor WSA Tomasz Dziuk, Sędzia WSA Stanisław Nitecki, Protokolant Starszy referent Damian Szczurowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 września 2019 r. sprawy ze skargi M.K. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta K. decyzją z [...] r.

nr [...], wydaną na podstawie art. 35 ustawy z 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (Dz. U. z 2017, poz. 657 ze zm.) i art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego orzekł o wymeldowaniu M. K. (strona lub skarżąca) z pobytu stałego z lokalu przy ul. [...] w K. W uzasadnieniu tej decyzji organ ten przywołał treść przepisów oraz wskazał, że [...] r. uruchomione zostało stosowne postępowanie w sprawie, następnie organ ten przedstawił czynności procesowe podjęte w jego ramach, takie jak oględziny przedmiotowego lokalu oraz ustalenia poczynione w ich trakcie. Przedstawione zostały ustalenia poczynione w ramach rozprawy administracyjnej, która odbyła się [...] r. W dalszej kolejności przybliżono treść informacji przekazanych przez świadków tego postępowania, a w szczególności zamieszkujących w mieszkaniach zlokalizowanych w bezpośrednim sąsiedztwie powyższego lokalu, jak również odwołano się do informacji przekazanej przez właściciela tego lokalu, a mianowicie "A" sp. z o.o. w K., dotyczące zmian w umowie najmu tego lokalu. Odwołano się również do informacji uzyskanych w ramach pomocy prawnej z przesłuchania siostry męża strony. Następnie w uzasadnieniu tym poruszono wątek związany z dobrowolnym opuszczeniem przez stronę wskazanego powyżej lokalu i przybliżono działania podejmowane w tym zakresie przez stronę, a zmierzające do udostępnienia kluczy do tego lokalu i umożliwienia w nim zamieszkiwania. Po prezentacji stanu faktycznego organ ten stwierdził, że wynika z niego, iż strona od ponad roku nie zamieszkuje pod wskazanym adresem, gdzie jest zameldowana. W dalszej kolejności organ odwołał się do orzecznictwa sądów administracyjnych w zakresie miejsca stałego pobytu osoby i doszedł do przekonania, że w sprawie tej wskazany lokal takiej funkcji dla strony nie pełni. Kolejne rozważania poświęcone zostały problematyce dobrowolności opuszczenia miejsca posiadanego meldunku. Organ pierwszej instancji w realiach rozpoznawanej sprawy doszedł do przekonania, że strona nie podejmuje wszystkich możliwych działań zmierzających do udostępnienia jej możliwości korzystania ze wskazanego lokalu, a tym samym można mówić o trwałości i dobrowolności opuszczenia lokalu. W konkluzji, organ ten doszedł do przekonania, że wyczerpane zostały przesłanki uzasadniające wymeldowanie strony, przy czym w końcowej części organ ten wyraźnie zaakcentował, iż problematyka meldunkowa nie wiąże się z prawem do lokalu i ma charakter wyłącznie ewidencyjny.