Postanowienie WSA w Gdańsku z dnia 9 października 2019 r., sygn. II SA/Gd 338/19

Odrzucenie skargi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Diana Trzcińska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Mariola Jaroszewska Asesor WSA Magdalena Dobek-Rak Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Izabela Adamowicz po rozpoznaniu w dniu 9 października 2019 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi Z. G. i L. G. na uchwałę Rady Gminy z dnia 4 grudnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie wyrażenia zgody na zawarcie umów dzierżawy nieruchomości gruntowych postanawia: 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić skarżącym Z. G. i L. G. solidarnie ze Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku uiszczony wpis od skargi w kwocie 300 (trzysta) złotych.

Uzasadnienie

Z. G. i L. G. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na uchwałę nr II/21/2018 Rady Gminy z dnia 4 grudnia 2018 r. w sprawie wyrażenia zgody na zawarcie umów dzierżawy na nieruchomości gruntowe stanowiące własność Gminy. W § 1 uchwały wskazano, że zgody na zawarcie umów dzierżawy z dotychczasowymi dzierżawcami udziela się na okres 1 roku, co jak uzasadniono jest związane z toczącym się postępowaniem w przedmiocie zwrotu przedmiotowych gruntów na rzecz poprzednich właścicieli. Jak wynika z uchwały dotyczy ona dzierżawy m.in. działek nr [..] i [...] położonych w K. H.

W skardze oraz jej uzupełnieniu z 15 marca 2019 r. strony zarzuciły, że podejmując kwestionowaną uchwalę organ nie uwzględnił stanu faktycznego i prawnego działek nr [...] i [...]. W szczególności nie uwzględniono, że aktualnie toczy się postępowanie w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Gminy z 10 listopada 1979 r., nr [...] o przejęciu na własność Skarbu Państwa opuszczonego gospodarstwa rolnego położonego w K. H., obejmującego według rejestru gruntów działki nr [...] i [...], o łącznej powierzchni 9,40 ha, stanowiące własność L. K. W toku tego postępowania Wojewoda postanowieniem z 26 czerwca 2017 r. wstrzymał z urzędu wykonanie ww. decyzji Naczelnika z uwagi na prawdopodobieństwo wydania przez ówczesny organ decyzji z rażącym naruszeniem prawa materialnego w zakresie spełnienia przesłanek uznania gospodarstwa rolnego za opuszczone. Zdaniem skarżących zatem, nieprawdzie są zatem, że dochodzona własność gruntów jest własnością Gminy.