Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 22 października 2019 r., sygn. I SA/Bd 331/19

Podatek akcyzowy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Mirella Łent Sędziowie: sędzia WSA Leszek Kleczkowski sędzia WSA Jarosław Szulc (spr.) Protokolant: starszy sekretarz sądowy Natalia Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 października 2019 r. sprawy ze skargi Ł. Sz. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] r. nr [....] w przedmiocie podatku akcyzowego za czerwiec, lipiec, wrzesień i grudzień 2015 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. na rzecz Ł.Sz. kwotę 33.567,00 zł ( trzydzieści trzy tysiące pięćset sześćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] stycznia 2019 r. Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w T. określił Firmie Handlowej S. Ł. S. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za: czerwiec, lipiec, wrzesień i grudzień 2015r. w łącznej kwocie 3.709.939 zł. Organ uznał, że w 9 przypadkach podatnik dokonał sprzedaży suszu tytoniowego na rzecz podmiotów nieuprawnionych, tj. podmiotów innych niż podmioty prowadzące skład podatkowy lub pośredniczących podmiotów tytoniowych. Były to przypadki, w których susz tytoniowy został odebrany przez jego nabywców na terenie kraju, tj. w magazynie Firmy Handlowej S. w T.. Następnie, po dokonaniu sprzedaży, podatnik nie dokonał wywozu towaru z terytorium kraju, ani własnym środkiem transportu, ani wynajętym, a zatem w ocenie organu podatkowego, nie dokonał przemieszczenia suszu tytoniowego z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. W konsekwencji transakcje te, zdaniem organu nie spełniły wymogów dostawy wewnątrzwspólnotowej, zdefiniowanej w art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2014r., poz. 752 ze zm., dalej: "u.p.a.").

W złożonym odwołaniu strona zarzuciła naruszenie wskazanych w nim przepisów prawa materialnego i procesowego. Zdaniem strony, wewnątrzwspólnotowa dostawa wyrobów akcyzowych ma miejsce wtedy, gdy sprzedawca przewozi towar za granicę własnym transportem, jak też wtedy, gdy wywóz następuje transportem zamówionym przez nabywcę, bądź też środkiem transportu samego nabywcy. Dla bytu wewnątrzwspólnotowego nabycia, które stanowi "lustrzane odbicie" wewnątrzwspólnotowej dostawy, nie ma znaczenia kto dokonał przemieszczenia towaru na terytorium RP. Skarżący podkreślił, że w ustawie o podatku akcyzowym brak jest jakiegokolwiek przepisu stanowiącego, iż jeżeli dokonującym przemieszczenia towaru nie jest jego zbywca, to nie można mówić w tym wypadku o dostawie wewnątrzwspólnotowej, a zbywca powinien uiścić akcyzę. W konsekwencji wewnątrzwspólnotowa dostawa wyrobów akcyzowych ma miejsce, gdy w związku z ich sprzedażą jest on następnie przemieszczany do innego państwa członkowskiego. Nie ma przy tym znaczenia to, kto przemieszcza ten wyrób za granicę, a ważne jest to, że został on dostarczony do siedziby nabywcy. Istotne jest to, aby ze stosownych dokumentów wynikało, iż sprzedany towar ma zostać przemieszczony do innego państwa członkowskiego. W przypadku suszu tytoniowego, który jest wyrobem niezharmonizowanym, takim dokumentem będzie jedynie list przewozowy CMR, z którego będzie wynikało, że towar został wydany w celu wywiezienia go do innego państwa członkowskiego. Takimi dokumentami oraz fakturami VAT dysponował podatnik i to właśnie z nich wynikało, że każdorazowe wydanie towaru z magazynu było jedynie częścią całej procedury dostawy wewnątrzwspólnotowej. Towar po przekazaniu go z magazynu został przewieziony przez granicę i rozładowany na terenie państw wskazanych w treści tych dokumentów. Zdaniem strony, organ podatkowy powinien zbadać szczegółowo zarówno okoliczności poprzedzające każdą transakcję, ponieważ miały one wpływ na ustalenie treści umów, w tym zamiaru obu stron, aby towar nie tylko został sprzedany, ale też przewieziony do innego kraju członkowskiego, a także przeprowadzić analizę okoliczności, jakie następowały po wydaniu towaru, gdyż miały one istotne znaczenie dla ustalenia, czy podatnik w rzeczywistości sprawował nadzór nad ich przewozem, od chwili załadunku w T. do ich odbioru na terenie Czech lub Niemiec.