Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 23 października 2019 r., sygn. I SA/Bd 540/19

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Wójcik Sędziowie Sędzia WSA Ewa Kruppik-Świetlicka (spr.) Sędzia WSA Urszula Wiśniewska Protokolant Starszy asystent sędziego Agnieszka Kujawa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 października 2019r. sprawy ze skargi E.-O. S.A. w G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2013-2018 1. uchyla zaskarżoną decyzję 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. na rzecz E.-O. S.A. w G. kwotę [...]zł (słownie: [...]złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

I SA/Bd 540/19

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2019 r. Burmistrz M. K. P. odmówił skarżącej spółce zwrotu nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata

2013-2018 w wysokości [...] zł.

Po rozpatrzeniu odwołania, decyzją z dnia [...] lipca 2019 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu organ wskazał, że istotą sporu jest przyjęcie dla celów opodatkowania podatkiem od nieruchomości, że rozdzielnie wnętrzowe stanowią całość techniczno-użytkową i tym samym stanowią budowle.

Organ wskazał, że przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości są m. in. budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej (art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych dalej u.p.o.l). Podał, że z wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 grudnia 2017 r., sygn. akt SK 48/15 wynika, iż skoro budowla nie może być budynkiem to budynek, zgodnie z zasadami logiki nie może być budowlą. Trybunał stwierdził w wyroku, że nie przesądza automatycznie

o sposobie opodatkowania wszystkich obiektów budowlanych. Każdy przypadek powinien być analizowany odrębnie na tle konkretnego stanu faktycznego. Natomiast

w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 września 2011 r., sygn. P 33/09 uznano, że o ile w u.p.b. dopuszczalne jest przyjęcie, że definicja budowli zawiera niepełny ich katalog, o tyle w sytuacji, gdy definicja ta ma mieć zastosowanie w prawie podatkowym, taka wykładnia jest niedopuszczalna. Za budowlę w rozumieniu przepisów u.p.o.l. należy zatem uznać taki obiekt budowlany, który został jednoznacznie wskazany w definicji budowli bądź w innych przepisach u.p.b. lub jest do nich podobny. Obiekt ten (budowla) musi przy tym stanowić całość techniczno-użytkową.