Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 24 września 2019 r., sygn. II SA/Rz 737/19

Ochrona środowiska

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Paweł Zaborniak /spr./ Sędziowie NSA Małgorzata Wolska NSA Stanisław Śliwa Protokolant specjalista Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 września 2019 r. sprawy ze skargi A. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie braku potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko uchyla zaskarżoną decyzję i decyzję Wójta Gminy z dnia [...] lutego 2019 r. nr [...].

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi A.P. jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] (dalej zwane SKO) z dnia [...] kwietnia 2019 r., nr [...], wydana w sprawie środowiskowych uwarunkowań realizacji przedsięwzięcia. Decyzja ta została wydana przy uwzględnieniu przez Organ następujących okoliczności faktycznych i prawnych.

Wójt Gminy [...] decyzją z dnia [...] lutego 2019 r., znak [...], po rozpoznaniu wniosku M.K., stwierdził brak potrzeby przeprowadzania oceny oddziaływania środowisko i określił warunki korzystania ze środowiska w fazie eksploatacji i użytkowania przedsięwzięcia o nazwie: Zmiana sposobu użytkowania placu składowego z przeznaczeniem na składowanie materiałów opałowych wraz niezbędnym wyposażeniem na działkach o nr : 1838/5 i 1838/6, w miejscowości [...],

Decyzję Wójta zaskarżyła do Kolegium A.P. Strona w treści odwołania zarzuciła Organowi pierwszej instancji błąd w ustaleniach faktycznych i próbę obejścia przepisów w kontekście treści wyroku WSA w Rzeszowie z dnia 8 listopada 2012 r., o sygn. II SA/Rz 554/12.

SKO decyzją z dnia [...] kwietnia 2019 r. postanowiło utrzymać w mocy zaskarżoną decyzję Wójta Gminy [...]. Zauważono, iż Wójt w zaskarżonej decyzji określił warunki korzystania ze środowiska w celu ograniczenia uciążliwości dla terenów sąsiednich. Zdaniem składu orzekającego kolegium organ I instancji zastosował się do zaleceń SKO wyrażonych w kasacyjnej decyzji tego organu z dnia [...] marca 2017 r., [...]. W tej decyzji Kolegium wskazało, iż koniecznym dla rozstrzygnięcia sprawy jest wyjaśnienie, jakie zamierzenia będą faktycznie realizowane na terenie ww. działkach, a tym samym czy i w jakim zakresie mogą wystąpić oddziaływania skumulowane, wynikające z realizacji każdego z tych przedsięwzięć. W karcie informacyjnej brakowało jakichkolwiek obliczeń dotyczących emisji hałasu, a podane informacje w zakresie przewidywanego poziomu hałasu mają charakter deklaratoryjny. Ponadto dane dotyczące pracy sprzętu i środków transportu zdaniem Kolegium są niespójne. W dalszej kolejności zauważono, że planowana inwestycja została zakwalifikowana do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko o czym decyduje treść § 3 ust. 1 pkt 37 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 roku w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz.U. z 2016 roku poz. 71; zwane dalej rozporządzeniem). Na terenie inwestycji znajduje się już plac magazynowy wykorzystywany dla potrzeb funkcjonującej obecnie działalności usługowo-handlowej, a inwestycja nie spowoduje zwiększenia powierzchni utwardzonych. Oceny przedsięwzięcia dokonano w oparciu o zgromadzony w sprawie dokumenty. Mianowicie planowane zamierzenie polegało będzie na zmianie sposobu użytkowania utwardzonego placu i zwiększeniu powierzchni magazynowania z przeznaczeniem na magazynowanie i sprzedaż okolicznym mieszkańcom materiałów opałowych jak węgiel kamienny, gatunek orzech, kostka. Teren, na którym planuje się przedsięwzięcie jest terenem w różnym stopniu utwardzonym, a w wyniku realizacji planowanego zamierzenia, zmieni się sposób utwardzenia na jednolity betonowy. W wyniku realizacji przedmiotowego przedsięwzięcia zwiększona zostanie powierzchnia placu magazynowego z 400 m² do 630 m². W roku 2014 dla terenu, na którego planowane jest przedsięwzięcie została wydana decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach, na podstawie której utwardzono jednolitą warstwą betonu plac o powierzchni 400 m² oraz wykonano ogrodzenie z płyt betonowych i blach. Mając na uwadze powyższe informacje przedsięwzięcie będzie polegało na rozbudowie już zrealizowanego zamierzenia. Dlatego należało je zakwalifikować do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko wymienionych w § 3 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia. Jednakże uznanie przedmiotowej inwestycji jako mogącej znacząco oddziaływać na środowisko nie pociąga za sobą obowiązku sporządzenia oceny oddziaływania na środowisko. O tym czy taka potrzeba istnieje stwierdza Wójt stosownym postanowieniem po uprzednim zasięgnięciu opinii organów współdziałających to jest Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w [...] oraz Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w [...]. Organ zgodnie z poprzednimi wytycznymi zawartymi w kasacyjnej decyzji wyjaśnił, że inwestycja leży na terenie, na którym nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Teren jest częściowo utwardzony zabudowany i uzbrojony. Zbadano ogrodzenie terenu oraz jego wpływ na ograniczenie pylenia i poziom hałasu. Ustalono, że dostawa węgla odbywać się będzie maksymalnie 2 razy w tygodniu. Emisja zanieczyszczeń będzie powstawać tylko w czasie rozładunku i załadunku węgla oraz spalania spalin w pojazdach. Aby ograniczyć wpływ przedsięwzięcia na jakość powietrza zastosowano pełne ogrodzenie. Ustalono poziom hałasu w odniesieniu do sąsiadujących obiektów przy uwzględnieniu prowadzonej działalności. W celu ograniczenia pylenia skład ma być zraszany wodą. Zdaniem Kolegium organ I instancji słusznie zauważył, iż na terenie będącym terenem przedsięwzięcia i terenie sąsiednim nie planuje się inwestycji o podobnym charakterze, co rodziłoby ujemne skutki dla środowiska. Przedsięwzięcie nie będzie oddziaływać znacząco na klimat, natomiast gospodarka odpadami będzie prowadzona zgodnie z ustawą o odpadach i obowiązującym na danym terenie regulaminem tej gospodarki.