Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 5 września 2019 r., sygn. II SA/Po 522/19

Administracyjne postępowanie; Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Batorowicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Edyta Podrazik Asesor WSA Jan Szuma Protokolant: st. sekr. sąd. Edyta Rurarz-Kwietniewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 września 2019 r. sprawy ze sprzeciwu O. K. od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] maja 2019 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku pielęgnacyjnego oddala sprzeciw

Uzasadnienie

Wójt Gminy [...] decyzją z [...] kwietnia 2019 r. o nr [...] odmówił O. K. prawa do zasiłku pielęgnacyjnego w wysokości [...] zł miesięcznie na okres od [...] marca 2019 r. do [...] października 2019 r. i w wysokości [...] zł miesięcznie na stałe od [...] listopada 2019 r.

W uzasadnieniu organ wskazał, iż O. K. w dniu [...] marca 2019 r. złożyła wniosek o ustalenie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego z tytułu swojej niepełnosprawności. Organ dokonał weryfikacji danych dotyczących osoby ubiegającej się o świadczenie. Informacje pozyskane z rejestru PESEL zostały dołączone do wniosku zainteresowanej. Ponadto do wniosku strona dołączyła dowody w postaci:

- kopię wypisu z treści orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia [...] maja 1998 roku,

- kopię decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w [...] z dnia [...] maja 1998 roku o odmowie przyznania renty,

- kopię Wyroku Sądu Okręgowego w [...] z dnia [...] kwietnia 1999 roku w sprawie o rentę,

- kopię opinii komisyjnego badania przez lekarzy biegłych z dnia [...] stycznia 1999 roku oraz uzupełnienie tej opinii z dnia [...] lutego 1999 roku.

Dalej organ przytoczył treść art. 3 pkt 20 i 21 oraz art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2018r., poz. 2220 ze zm.) w których określono kategorie osób uprawnionych do otrzymania zasiłku pielęgnacyjnego, a następnie wyjaśnił, iż z dokonanych ustaleń wynika, że O. K. jest osobą niepełnosprawną powyżej 16 roku życia i legitymuje się orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS o częściowej, trwałej niezdolności do pracy z dnia [...] maja 1998r., co w rozumieniu art. 3 pkt 20 i 21 ustawy o świadczeniach rodzinnych nie zalicza jej do grupy osób ani o umiarkowanym ani znacznym stopniu niepełnosprawności. Tymczasem ustawa o świadczeniach rodzinnych w art. 16 uzależnia nabycie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego od legitymowania się umiarkowanym lub znacznym stopniem niepełnosprawności w przypadku osób po 16 roku życia. Przedłożone przez O. K. orzeczenie o trwałej, częściowej niezdolności do pracy powstałej przed 16 rokiem życia, nie pozwala jej zakwalifikować do grona osób niepełnosprawnych w stopniu znacznym, gdyż w tym przypadku ustawa wymaga całkowitej niezdolności do pracy i samodzielnej egzystencji. Strona nie spełnia również przesłanek do uznania jej za osobę niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym, gdyż stosowanie do art. 3 pkt 20 lit b osoba taka winna mieć orzeczona całkowitą niezdolność do pracy orzeczoną na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Analiza pozostałych przedłożonych przez stronę dokumentów również potwierdza powyższy stan faktyczny.