Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 4 września 2019 r., sygn. I SA/Po 45/19

Podatek od nieruchomości; Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Zygmont Sędziowie Sędzia WSA Szymon Widłak Sędzia WSA Waldemar Inerowicz (spr.) Protokolant: starszy sekretarz sądowy Agata Pasternak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 04 września 2019 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2010 rok oddala skargę

Uzasadnienie

Prezydent Miasta [...], w wyniku ponownego rozpoznania sprawy, decyzją z dnia [...] r., nr [...], ustalił E. K. i N. K. (dalej jako: "podatnicy" lub "skarżący") wysokość podatku od nieruchomości za 2010 r. w kwocie [...]zł od nieruchomości położonej w [...] przy ul. [...].

Wymiaru podatku dokonano w następujący sposób: budynki mieszkalne o wysokości powyżej 2,2 m o pow. [...] m2 (stawka [...] zł, podatek [...] zł), budynki pozostałe związane z działalnością gospodarczą o wysokości powyżej 2,2 m o pow. [...] m2 (stawka [...] zł, podatek [...] zł), budynki pozostałe związane z działalnością gospodarczą o wysokości od 1,4 m do 2,2 m o pow. [...] m2 (stawka [...] zł, podatek [...] zł), grunty pozostałe o pow. [...] m2 (stawka [...] zł, podatek [...] zł).

W motywach rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał, że w 2010 r. właścicielem ww. nieruchomości byli E. K. oraz jej małoletni syn N. K.. W dniu 1 czerwca 2007 r. dokonano zmian w ewidencji gruntów polegających na przekształceniu innych terenów zabudowanych o powierzchni 331 m2 oraz gruntów rolnych o powierzchni [...] m2 na tereny mieszkaniowe, z uwagi na co nieruchomość podlega opodatkowaniu wyłącznie podatkiem od nieruchomości. Nieruchomość jest zabudowana budynkiem, którego funkcja użytkowa została w dniu 23 maja 2008 r. zmieniona z funkcji mieszkalnej na tzw. "inną niemieszkalną". Wobec powyższego organ uznał, że przez cały 2010 r. budynek ten pełnił funkcję niemieszkalną. Organ ustalił, że E. K. od dnia 1 kwietnia 2007 r. prowadzi działalność gospodarczą, a z ksiąg i ewidencji podatkowych za 2010 r. wynika, że koszty konserwacji i utrzymania nieruchomości, wyposażenia pokoi oraz mediów całego budynku stanowiły koszty prowadzonej działalności gospodarczej. Za wiarygodne w tym zakresie uznano informacje zawarte w piśmie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Miasta [...] z dnia 22 lipca 2008 r. wraz z kopią protokołu z kontroli z dnia 9 lipca 2008 r. i dokumentacją fotograficzną odnośnie zakresu wykorzystywania nieruchomości na cele działalności gospodarczej. Z dokumentów tych wynika, że w dniu kontroli budynek w części wschodniej jest użytkowany na cele mieszkaniowo-hotelowe, natomiast druga cześć budynku na poziomie parteru jest użytkowana na cele hotelowe oraz restauracyjne, a także, że I i II poziom części budynku znajdują się w budowie i nie są użytkowane. Jednocześnie organ nie dał wiary złożonym przez podatniczkę wyjaśnieniom z dnia 15 listopada 2011 r., 5 stycznia 2012 r. i 30 października 2013 r. oraz danym wskazanym w złożonej deklaracji podatkowej.