Wyrok WSA w Łodzi z dnia 25 września 2019 r., sygn. II SA/Łd 104/19

Pomoc społeczna

Dnia 25 września 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Bogusław Klimowicz Sędzia WSA Jolanta Rosińska Protokolant St. sekretarz sądowy Magdalena Rząsa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 września 2019 roku sprawy ze skargi D. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uznania za nienależnie pobrane i zwrot świadczenia wychowawczego oddala skargę. MR

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. decyzją z dnia [...], nr [...], po rozpoznaniu odwołania wniesionego przez D. C., utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...], nr [...] w sprawie nienależnie pobranego świadczenia wychowawczego.

Stan faktyczny sprawy przedstawia się w sposób następujący:

Prezydent Miasta Ł. decyzja z dnia [...] orzekł:

1. o uznaniu za nienależnie pobrane przez D. C.:

- świadczenie wychowawcze na dziecko A. W. za okres od dnia 1 sierpnia 2016 roku do dnia 30 września 2017 roku, w wysokości 500 zł miesięcznie;

- świadczenie wychowawcze na dziecko K. W. za okres od dnia 1 sierpnia 2016 roku do dnia 30 września 2017 roku, w wysokości 250 zł miesięcznie;

2. o zwrocie nienależnie pobranego świadczenia wychowawczego na dzieci: A. W. i K.W. za okres od dnia 1 sierpnia 2016 roku do dnia 30 września 2017 roku w kwocie 10.250 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie naliczonymi do dnia 6 września 2018 roku w kwocie 1.049,53 zł, co łącznie stanowi kwotę 11.299,53 zł.

Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ wskazał przepis art. 2 pkt 1, pkt 2, pkt 4, art. 4 ust. 1, art. 5 ust. 2a, art. 25 ust. 1, ust. 2 pkt 1, ust. 3, ust. 7 - 9 ustawy z dnia 11 lutego 2016 roku o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (tekst jedn. Dz. U. z 2017 roku, poz. 1851 ze zm., dalej jako: "ustawa").

Kwestionując powyższą decyzję odwołanie wniosła D. C., która domagała się uchylenia zaskarżonej decyzji w całości z uwagi na to, że świadczenie wychowawcze zostało w całości przeznaczone na potrzeby dzieci, a zatem nie było ono nienależne. Świadczenie pobrane na dziecko, nad którym strona sprawuje opiekę naprzemienną zostało w przekazywane na rachunek bankowy byłego męża. Świadczenie byłoby nienależne gdyby ojciec dzieci wystąpił o nie i je otrzymał. Obecnie żądanie zwrotu kwoty ponad 10.250 zł jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Podnosi, że z byłym mężem ustalili, że to ona wystąpi o świadczenie wychowawcze. Wskazuje, że gdyby uznać argumentację organu za słuszną to ona powinna zwrócić świadczenie wychowawcze w kwocie 10.250 zł wraz z odsetkami, ale jej były mąż nie może wystąpić z wnioskiem o wydanie decyzji przyznającej świadczenie za ten okres, co oznacza, że świadczeniodawca bezpodstawnie się w ten sposób wzbogaca. Odwołująca się nie była pouczona, że orzeczenie rozwodu w jakikolwiek sposób wpłynie na zasadność przyznania świadczenia. Gdyby tak było nigdy nie zgodziłaby się na takie ustalenia dotyczące dzieci jak zawarte w wyroku rozwodowym, bowiem mają one jedynie charakter formalny. W praktyce małżonkowie nadal razem sprawują opiekę nad dziećmi i finansują ich potrzeby.