Wyrok WSA w Łodzi z dnia 18 września 2019 r., sygn. III SA/Łd 576/19

Środki unijne; Pomoc publiczna

Dnia 18 września 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Krzemieniewska, Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska, Sędzia NSA Janusz Nowacki (spr.), , Protokolant Starszy sekretarz sądowy - Dorota Czubak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 września 2019 roku sprawy ze skargi "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ż. na decyzję Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania dopłaty z tytułu zużytego materiału siewnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] r., wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., art. 6, art. 10 ustawy z dnia 9 maja 2008 r. o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r., poz. 2137), art. 40c ust. 3 pkt 2 i 3, art. 40d ust. 1, ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o organizacji niektórych rynków rolnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r., poz. 945), Dyrektor [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa utrzymał w mocy decyzję Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w O. z 25 stycznia 2019 r. o odmowie przyznania pomocy A Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ż.

W uzasadnieniu organ drugiej instancji przedstawiając stan faktyczny i prawny sprawy podniósł, że 25 czerwca 2018 r. spółka A złożyła w Biurze Powiatowym ARiMR w O. wniosek o przyznanie dopłaty z tytułu zużytego do siewu lub sadzenia materiału siewnego kategorii elitarny lub kwalifikowany mającej charakter pomocy de minimis w rolnictwie wraz załącznikami.

25 stycznia 2019 r. Kierownik Biura Powiatowego ARiMR wydał decyzję o odmowie przyznania pomocy.

Od decyzji tej spółka wniosła odwołanie.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy organ drugiej instancji stwierdził, że spółka złożyła wniosek 25 czerwca 2018 r., czyli w terminie wskazanym w treści rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 listopada 2018 r. w sprawie terminów składania wniosków o przyznanie dopłaty z tytułu zużytego do siewu lub sadzenia materiału siewnego kategorii elitarny lub kwalifikowany oraz terminu i sposobu wypłaty tej dopłaty (Dz. U. poz. 2157). Zgodnie bowiem z § 1 tego rozporządzenia, wniosek o przyznanie dopłaty z tytułu zużytego do siewu lub sadzenia materiału siewnego kategorii elitarny lub kwalifikowany składa się w terminie od dnia 15 stycznia do dnia 25 czerwca danego roku kalendarzowego. Na mocy zaskarżonej decyzji organ pierwszej instancji odmówił przyznania stronie wnioskowanej pomocy z uwagi na ustalenie, że faktura potwierdzająca zakup materiału siewnego jest wystawiona na inna osobę niż wnioskodawca. Z wnioskiem spółka złożyła fakturę vat nr [...] z 27 lutego 2018 r. zakupu materiału siewnego kwalifikowanego przez Gospodarstwo Rolne B od nabywcy "C" Sp. j. [...], fakturę VAT nr [...] z 23 kwietnia 2018 r. zakupu przez spółkę A zakupu usług siewnych od sprzedawcy S. K. We wniosku spółka zadeklarowała, że na 160,32 ha powierzchni gruntów ornych zużyła 17 000 kg żyta jarego zakupionego na podstawie faktury nr [...] - sekcja XII wniosku. W przypadku zakupu udokumentowanego powyższą fakturą ustalono, że w dniu sprzedaży wystawca faktury przedsiębiorca - "C" Sp. j. [...] - był wpisany do ewidencji przedsiębiorców prowadzących obrót materiałem siewnym. Zgodnie z art. 89 ust. 1 ustawy z dnia 9 listopada 2012 r. o nasiennictwie (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r., poz. 568) ewidencja przedsiębiorców, ewidencja rolników i ewidencja dostawców są jawne. Nie jest to okoliczność sporna. Jak wynika z treści faktury, to nie wnioskodawca jest nabywcą kwalifikowanego materiału siewnego. Wnioskodawca jest nabywcą usług rolniczych z materiałem siewnym, co wynika z faktury VAT nr [...] z 23 kwietnia 2018 r., a sprzedawca usług S. K. nie jest przedsiębiorcą wpisanym do ewidencji przedsiębiorców prowadzących obrót materiałem siewnym, o której mowa w przepisach o nasiennictwie. W związku z powyższym, w ocenie organu drugiej instancji, należy utrzymać zaskarżoną decyzję w mocy z uwagi na niespełnienie przez wnioskodawcę warunku przyznania pomocy, określonego w przepisie art. 40c ust. 3 ustawy o organizacji niektórych rynków rolnych.