Wyrok WSA w Lublinie z dnia 10 września 2019 r., sygn. II SA/Lu 157/19

Przepis § 1 ust. 1 rozporządzenia z dnia 13 listopada 2013 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej nie reguluje dolnej granicy wynagrodzenia kuratora, lecz wyznacza jedynie jego górną stawkę (zwrot "Wysokość wynagrodzenia kuratora ustanowionego dla strony … nie może przekraczać stawek minimalnych przewidzianych przepisami określającymi opłaty za czynności adwokackie"). Wynagrodzenia takie może zatem zostać przyznane w kwocie niższej niż stawka minimalna wynikająca z przepisów rozporządzenia w sprawie opłat za czynności adwokackie, zaś o jego wysokości przesądzać będą takie okoliczności jak rodzaj sprawy, stopień jej zawiłości i nakład pracy kuratora.

Przepisy rozporządzenia z dnia 13 listopada 2013 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej nie określają wprost aktu prawnego, który stosować należy dla ustalenia wysokość wynagrodzenia przyznawanego kuratorowi, poprzestając jedynie na wskazaniu, że wysokość wynagrodzenia kuratora nie może przekraczać stawek minimalnych przewidzianych przepisami określającymi opłaty za czynności adwokackie, a w przypadku gdy kuratorem jest radca prawny, przepisami określającymi opłaty za czynności radców prawnych (§ 1 ust. 1 rozporządzenia z dnia 13 listopada 2013 r.). Powyższe może wywoływać wątpliwości co do tego, czy w § 1 ust. 1 rozporządzenia z dnia 13 listopada 2013 r. chodzi o przepisy określające wysokość opłat za czynności adwokackie w relacjach adwokat (radca prawny) - klient, czy też o przepisy dotyczące kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Treść § 1 ust. 1 rozporządzenia z dnia 13 listopada 2013 r., w którym mowa jest o stawkach minimalnych przewidzianych przepisami określającymi opłaty za czynności adwokackie, wskazuje na to, że norma ta odsyła do przepisów określających wysokość opłat w relacjach adwokat - klient, a nie przepisów dotyczących kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.