Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 7 sierpnia 2019 r., sygn. II SA/Sz 487/19

Kombatanci

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj Sędziowie Sędzia WSA Maria Mysiak, Sędzia WSA Patrycja Joanna Suwaj (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Alicja Poznańska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 7 sierpnia 2019 r. sprawy ze skargi R. G. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych oddala skargę.

Uzasadnienie

1. Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia [...] r. nr [...], wydaną na podstawie art. 5 ust. 1 w zw. z art. 2 i art. 3 ustawy z dnia 20 marca 2015 r. o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 690) odmówił R. G. (dalej przywoływany jako: "Skarżący") potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych. Z uzasadnienia decyzji wynika, że wnioskodawca nie wykazał by spełniał którąś z przesłanek określonych w art. 2 lub 3 ww. ustawy.

2. We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Skarżący podniósł, że decyzja jest dla niego bardzo krzywdząca, ponieważ ze względu na stan zdrowia i brak możliwości dotarcia do wszystkich dokumentów potwierdzających stosowane wobec niego represje, nie jest w stanie ich udokumentować. Tymczasem był dwukrotnie zwalniany z pracy z przyczyn politycznych, w dniu 7 grudnia 1972 r. rozwiązano z nim umowę o pracę bez podania przyczyn, była to zemsta za jego antykomunistyczne poglądy. W dniu 30 czerwca 1976 r. rozwiązano z nim umowę o pracę, oficjalnie za porozumieniem stron, ale prawdziwym powodem była odmowa brania udziału w obchodach 1 maja. Ponadto, tylko dzięki staraniom wuja Skarżącego, w okresie przed stanem wojennym, uniknął on wcielenia do ZOMO, co miało być odwetem za działalność opozycyjną. O działalności opozycyjnej Skarżącego świadczy także zeznanie świadka, które dołączył do wniosku. Obecnie jest on osobą schorowaną, co najmniej od 10 lat niezdolną do pracy zarobkowej. Przyczyn złego stanu zdrowia psychicznego i fizycznego upatruje w stresie związanym z licznymi szykanami przez ówczesne służby bezpieczeństwa. Po rozwiązaniu umowy o pracę zawartej z K. , żeby się utrzymać, Skarżący pracował w gospodarstwie rolnym rodziców. Po likwidacji gospodarstwa rolnego rodziców pozostał bez środków do życia, w związku z tym starał się o pracę w wielu firmach, ale z uwagi na jego opozycyjną działalność odmawiano mu zatrudnienia. Nie mając innego wyjścia starał się założyć firmę transportową (taxi bagażowe), po licznych odmowach i trudnościach, zezwolenie na działalność uzyskał dopiero 19 stycznia 1982 r. W tym czasie aktywnie działał w strukturach podziemnych Solidarności. Wszystko to, w jego ocenie, uzasadnia uwzględnienie złożonego wniosku.