Wyrok WSA w Łodzi z dnia 23 sierpnia 2019 r., sygn. II SA/Łd 323/19

Pomoc społeczna

Dnia 23 sierpnia 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bogusław Klimowicz, Sędziowie Sędzia WSA Agnieszka Grosińska (spr.), Sędzia WSA Barbara Rymaszewska, , Protokolant Pomocnik sekretarza Mariola Kaźmierczak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 sierpnia 2019 roku sprawy ze skargi A. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uznania za nienależnie pobrane i zwrotu świadczenia wychowawczego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...], nr [...]. M.K.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] r., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity, Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm.) - w skrócie: "k.p.a." - oraz art. 25 w związku z art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r., poz. 2134) - zwanej dalej: "p.p.w.d." - oraz art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r., poz. 2220) - powoływanej jako: "u.ś.r." - utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z [...] r., nr [...], w sprawie nienależnie pobranego przez A. M. świadczenia wychowawczego na dziecko M. M. za okres od 1 stycznia 2018 r. do 31 sierpnia 2018 r. w wysokości 500,00 zł miesięcznie.

Kolegium wskazało, że w odwołaniu od decyzji organu I instancji A. M. zarzucił naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, w postaci obrazy art. 7 w zw. z art. 77 § 1 i art. 78 k.p.a. poprzez niewłaściwą ocenę dokumentów i nieprawidłowe dokonanie wyliczeń stanowiących podstawę wydania zaskarżonych decyzji, przez co nie zebrano w sposób wyczerpujący materiału dowodowego i nie ustalono wszystkich okoliczności faktycznych, na których powinno być oparte rozstrzygnięcie. Ponadto A. M. zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy w postaci art. 2 pkt 19 lit. f), art. 5 ust. 3 p.p.w.d. poprzez błędną wykładnię skutkującą doliczeniem do ogólnej puli dochodów świadczenia rehabilitacyjnego uzyskiwanego przez A. D.-M. w okresie 1 stycznia 2017 r. do 30 marca 2017 r. w kwocie 5420,10 zł, podczas gdy dochód ten na podstawie powołanego przepisu art. 2 pkt 19 lit. f) p.p.w.d. należy potraktować jako dochód utracony. W następstwie dokonania błędnych wyliczeń przez organ administracji publicznej błędnie ustalono przekroczenie progu dochodowego wskazanego w art. 5 ust. 3 p.p.w.d.