Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Krakowie z dnia 6 sierpnia 2019 r., sygn. III SA/Kr 531/19

Gry losowe

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Michna (spr.) Sędziowie WSA Renata Czeluśniak WSA Janusz Kasprzycki Protokolant sekretarz sądowy Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 sierpnia 2019 r. sprawy ze skargi B. K. - S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia 4 grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry skargę oddala

Uzasadnienie

Wyrokiem z 5 marca 2019 r. Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 20 lipca 2016 r., III SA/Kr 197/16 i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu wskazał, że skarga kasacyjna Dyrektora Izby Celnej zasługiwała na uwzględnienie.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego sankcja z art. 89 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 89 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 847) mogła zostać nałożona na więcej niż jeden podmiot w sytuacji, gdy każdemu z nich można było przypisać cechę "urządzającego gry" na tym samym automacie w tym samym miejscu i czasie. Wynikało to z szerokiego zakresu definicji podmiotu "urządzającego gry na automatach", jaką należało przyjąć na potrzeby tego rodzaju postępowań. Wykładnia tego pojęcia, umożliwiająca nakładanie kar administracyjnych na więcej niż jeden podmiot, była niezbędna jeżeli system kontroli i skuteczność przewidzianych przez ustawodawcę sankcji miał mieć realny charakter, zwłaszcza z perspektywy eliminowania sytuacji obejścia bądź nadużycia prawa przez podmioty uczestniczące w organizowaniu działalności hazardowej. Sama ustawa o grach hazardowych nie zawierała wprawdzie legalnej definicji "urządzającego gry", jednak posługiwała się tym określeniem w wielu przepisach, z których można było wywnioskować zakres treściowy tego pojęcia. Na ich podstawie zasadnie przyjmować należało się, że "urządzanie gier hazardowych" to ogół czynności i działań stanowiących zaplecze logistyczne dla umożliwienia realizowania w praktyce działalności w zakresie gier hazardowych, w szczególności: zorganizowanie i pozyskanie odpowiedniego miejsca na zamontowanie urządzeń, przystosowanie go do danego rodzaju działalności, umożliwienie dostępu do takiego miejsca nieograniczonej ilości graczy, utrzymywanie automatów w stanie stałej aktywności, umożliwiającym ich sprawne funkcjonowanie, wypłacanie wygranych, obsługa urządzeń, zatrudnienie i odpowiednie przeszkolenie personelu, zapewniające graczom możliwość uczestniczenia w grze. Za niezasadny został uznany natomiast zarzut dotyczący kwestionowania uznanej przez Sąd I instancji możliwości nałożenia kary solidarnie na współwłaściciela miejsca lub automatu.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00