Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 11 lipca 2019 r., sygn. III SAB/Gl 33/19

Administracyjne postępowanie; Policja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kozicka Sędziowie Sędzia WSA Barbara Brandys-Kmiecik (spr.) Sędzia WSA Małgorzata Herman po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 11 lipca 2019 r. sprawy ze skargi R. L. na przewlekłość postępowania Komendanta Miejskiego Policji w D. w przedmiocie rozpoznania wniosku o ustalenie ekwiwalentu za niewykorzystany urlop 1) stwierdza przewlekłość prowadzonego postępowania, oraz że nie miała ona miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 2) zobowiązuje organ do rozpoznania wniosku strony skarżącej w terminie 14 dni.

Uzasadnienie

Pismem datowanym na dzień 19 grudnia 2018 r., R. L. (dalej: wnioskodawca, strona, skarżący) złożył - za pośrednictwem Komendanta Miejskiego Policji w D. - skargę na przewlekłość postępowania tego organu w załatwieniu jego wniosku z 13 listopada 2018 r. w przedmiocie wypłaty różnicy w wysokości ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy. Zakwestionował w niej sposób działania organu w załatwieniu jego wniosku. W uzasadnieniu podniósł, że wniosek wszczął skutecznie postępowanie administracyjne w celu wydania decyzji administracyjnej wobec zaniżenia wypłaconego ekwiwalentu za niewykorzystany w czasie czynnej służby w policji urlop, co potwierdza wyrok Trybunału Konstytucyjny z 30 października 2018 r. sygn. akt K 7/15, a organ zobowiązany był prawidłowo naliczyć i wypłacić zaniżony uprzednio ekwiwalent.

Złożenie skargi poprzedził następujący ciąg zdarzeń:

Wnioskiem z dnia 13 listopada 2018 r., skarżący zwrócił się do Komendanta Miejskiego Policji w D. (dalej: organ) o wypłacenie mu różnicy w wysokości ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy w związku ze zwolnieniem ze służby w Policji. Motywując jego zasadność podniósł, że mocą wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 30 października 2018 r. (sygn. akt K 7/15) art. 115a ustawy o Policji, będący podstawą ustalenia i wypłacenia mu ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, w zakresie w jakim ustalił jego wysokość, został uznany za niezgodny z Konstytucją RP. Od 17 czerwca 1991 r. do 26 lutego 2009 r. pełnił służbę w Policji. Ostatnim miejscem jego służby była Komenda Miejska Policji w D. Po zwolnieniu go ze służby, w związku z przejściem na zaopatrzenie emerytalne, na podstawie obowiązującego wówczas art. 115a ustawy o Policji, wypłacono mu ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy w wymiarze 1/30 części miesięcznego uposażenia oraz za niewykorzystany czas wolny przysługujący mu mocą art. 33 ust. 3 ustawy o Policji. Zaznaczył także, że skoro wysokość należnego mu ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy ustalono na podstawie przepisu uznanego przez TK za sprzeczny z Konstytucją, to roszczenie jego jest uzasadnione. Wyjaśnił przy tym, że racjonalnym i sprawiedliwym jest zastosowanie mnożnika 1/21 znanego na gruncie analogicznych uregulowań ustawowych, który może wyrównać poniesioną stratę powstałą wskutek przepisu uznanego za niekonstytucyjny. Wskazał przy tym, że rozpoznając wniosek i zakreślone w nim żądanie należy uwzględnić motywy orzeczenia Trybunału, iż metoda obliczania wysokości ekwiwalentu pieniężnego za jeden dzień niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego w wymiarze 1/30 części miesięcznego uposażenia jest mniej korzystna niż metoda obliczania ekwiwalentu z zastosowaniem mnożnika 1/22 lub 1/21, jak w innych służbach mundurowych.