Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 5 czerwca 2019 r., sygn. I SA/Po 219/19

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Karol Pawlicki Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Nikodem (spr.) Sędzia WSA Barbara Rennert Protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Szydłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 05 czerwca 2019 r. sprawy ze skargi "A" sp. z o.o. [...] na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej [...] z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie określenia przybliżonej kwoty zobowiązania podatkowego oraz kwoty odsetek za zwłokę w podatku od towarów i usług za luty i marzec 2017 r. oraz orzeczenia o zabezpieczeniu nieuregulowanej kwoty ww. zobowiązania oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] grudnia 2018 r. Dyrektor Izby Skarbowej po rozpoznaniu odwołania wniesionego przez D. z o.o. z siedzibą P. uchylił decyzję Naczelnika Z. Urzędu Celno - Skarbowego w S. z dnia [...] października 2018 r. określającą Spółce przybliżoną kwotę zobowiązania podatkowego oraz zabezpieczając nieregulowane kwoty zobowiązania podatkowego luty i marzec 2017r.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał, że w toku kontroli celno - skarbowej organ I instancji ustalił, że Spółka rozliczyła w deklaracjach VAT - 7 za luty i marzec 2017 r. jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów transakcje udokumentowane fakturami poświadczającymi transakcje nie spełniające warunku uprawniającego do zastosowania preferencyjnego opodatkowania podatkiem od towarów i usług w wysokości 0%, o którym mowa w art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm. dalej u.p.t.u. ). W ocenie kontrolujących dostawy te powinny podlegać opodatkowaniu na zasadach ogólnych, według stawki o której mowa w art. 41 ust. 1 ww. ustawy, tj. stawki 23%.

W zakresie prowadzonej działalności gospodarczej kontrolowana Spółka między innymi deklarowała produkcję i sprzedaż oleju smarowego z wykorzystaniem nabywanego wewnątrzwspólnotowo oleju napędowego, jako zasadniczego surowca, który zgodnie z art. 3 ust. 3b ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (tj. Dz. U. z 2018 r. poz. 755 ze zm.) nie jest paliwem, tj. nośnikiem energii chemicznej, lecz surowcem do produkcji wyrobów przeznaczonych do celów napędowych. Zgromadzony w toku prowadzonego postępowania materiał dowodowy dał podstawy do uznania, że Spółka działała w grupie podmiotów zajmujących się wewnątrzwspólnotowym nabyciem towaru w postaci oleju napędowego, który po nieznacznej chemicznej i fizycznej obróbce w składzie podatkowym mającej na celu wykazanie zmiany jego właściwości i rodzaju, wprowadzany był do obrotu jako olej smarowy z przeznaczeniem dla odbiorców zagranicznych, podczas gdy faktycznie czynności wywozu poza granicę przy współpracy z podmiotami kooperującymi miały charakter pozorny.