Wyrok WSA w Łodzi z dnia 11 czerwca 2019 r., sygn. II SA/Łd 314/19

Pomoc społeczna

Dnia 11 czerwca 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Barbara Rymaszewska Sędziowie Sędzia WSA Agnieszka Grosińska Sędzia WSA Magdalena Sieniuć (spr.) Protokolant Specjalista Anna Kośka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 czerwca 2019 roku sprawy ze skargi S. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego - oddala skargę. A.K.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...]r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. utrzymało w mocy decyzję Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w W., działającego z upoważnienia Burmistrza W., z dnia 11 kwietnia 2018 r. o odmowie przyznania zasiłku celowego na zakup posiłku lub żywności.

Jak wynika z akt sprawy, Kolegium decyzją nr [...] z dnia [...] r., po rozpatrzeniu odwołania S. N., uchyliło poprzednią decyzję organu I instancji z dnia [...] r., znak [...], i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Kolegium uznało, że sprawa nie została wyjaśniona w dostatecznym stopniu, pozwalającym na jej rozstrzygnięcie, bowiem dla załatwienia sprawy konieczne jest przeprowadzenie wywiadu środowiskowego u skarżącego, z nim i w miejscu jego zamieszkania.

S. N. wniósł sprzeciw od decyzji Kolegium z dnia [...] r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, który wyrokiem z dnia 20 czerwca 2018 r. sygn. akt II SA/Łd 353/18 sprzeciw ten oddalił.

Organ I instancji, po ponownym rozpatrzeniu sprawy, decyzją z dnia [...] r. odmówił S. N. przyznania świadczenia pieniężnego na zakup posiłku lub żywności (zasiłek celowy). W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał w szczególności, że mając na uwadze stanowisko Kolegium odnośnie przeprowadzenia wywiadu środowiskowego, wielokrotnie podejmowane były przez pracownika socjalnego próby przeprowadzenia wywiadu, jednakże do przeprowadzenia wywiadu nie doszło z winy skarżącego. Zdaniem organu I instancji, zachowanie skarżącego polegające na unikaniu kontaktów z pracownikiem socjalnym, brak odpowiedzi na wezwania, nieotwieranie drzwi do domu, należy interpretować jako odmowę przeprowadzenia wywiadu. Taka odmowa uniemożliwia ustalenie aktualnej na dzień wydania decyzji sytuacji osobistej, rodzinnej, dochodowej i majątkowej, wnioskodawcy, jak również jego cech indywidualnych, mogących mieć wpływ na rodzaj i zakres przyznanej pomocy. W ocenie organu I instancji, skarżący swoim działaniem uniemożliwił dokonanie analizy i oceny swojej aktualnej sytuacji, a tym samym zbadanie przesłanek udzielenia pomocy finansowej.