Wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 maja 2019 r., sygn. VII SA/Wa 163/19

Ruch drogowy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Włodzimierz Kowalczyk, Sędziowie sędzia WSA Jadwiga Smołucha, sędzia WSA Grzegorz Antas (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 16 maja 2019 r. sprawy ze skargi R. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] grudnia 2018 r. znak [...] w przedmiocie przyznania zwrotu koniecznych wydatków związanych z wykonaniem dozoru oraz wynagrodzenia za dozór i holowanie pojazdu I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie organu pierwszej instancji, II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz R. S. kwotę 317 (trzysta siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] grudnia 2018 r. znak [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...], w wyniku rozpoznania zażalenia [...], utrzymało w mocy postanowienie z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...], którym Starosta [...] przyznał [...] prowadzącemu parking depozytowy, jako dozorcy pojazdu - samochodu osobowego marki [...] o nr rej. [...] w okresie od 1 sierpnia 2008 r. do 18 maja 2012 r. kwotę 7119,20 zł, na którą składają się: zwrot koniecznych wydatków związanych z wykonywaniem dozoru 2219,20 zł, wynagrodzenie za dozór 4600 zł, a także holowanie pojazdu 300 zł.

Zaskarżone postanowienie zapadło w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.

Wnioskami z dnia 20 i 22 czerwca 2016 r. [...] wystąpił do Starosty [...] o rozliczenie wydatków związanych z wykonywaniem dozoru oraz wynagrodzenia za dozór pojazdu [...] o nr rej. [...] w okresie od 1 sierpnia 2008 r. do 18 maja 2012 r. z uwzględnieniem stawki dziennej 18,40 zł oraz wynagrodzenia za holowanie pojazdu w zryczałtowanej wysokości 150 zł.

Przywołanym wyżej postanowieniem z dnia [...] czerwca 2017 r. Starosta [...], działając na podstawie art. 17 § 1 w zw. z art. 102 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2016 r. poz. 599), dalej: u.p.e.a., art. 130a ust. 10f ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 128) i § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lutego 2011 r. w sprawie rozciągnięcia stosowania przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2017 r. poz. 265), orzekł o przyznaniu wnioskodawcy jako dozorcy samochodu osobowego marki [...] o nr rej. [...] w okresie od 1 sierpnia 2008 r. do 18 maja 2012 r. kwoty 7119,20 zł, składającej się ze zwrotu koniecznych wydatków związanych z wykonywaniem dozoru (2219,20 zł), wynagrodzenia za dozór (4600 zł), a także holowanie pojazdu (300 zł). W uzasadnieniu tego postanowienia organ podał, że w dniu 1 sierpnia 2008 r. została wydana dyspozycja usunięcia samochodu osobowego marki [...] o nr rej. [...] na parking prowadzony przez wnioskodawcę w [...] przy ul. [...]. Postanowieniem z [...] marca 2012 r. sygn. I NS [...] Sąd Rejonowy w [...] orzekł przepadek pojazdu marki [...] o nr rej. [...] na rzecz Powiatu [...]. Organ wyjaśnił, że zgodnie z otrzymaną dokumentacją (rozliczenie kosztów parkowania: faktury, umowy, polisy, decyzje w sprawie podatku) koszty utrzymania parkingu prowadzonego przez wnioskodawcę to 320 zł dziennie. Przeciętnie na parkingu znajdowało się ok. 200 pojazdów usuniętych z drogi. W związku z tym koszt parkowania jednego pojazdu wynosił 1,60 zł za dzień. Pojazd był przechowywany na parkingu przez 1387 dni, co daje kwotę 2219,20 zł tytułem zwrotu koniecznych wydatków związanych z wykonywaniem przez wnioskodawcę dozoru. Natomiast 300 zł za holowanie obejmuje koszty oraz wynagrodzenie za załadunek, holowanie z miejsca załadunku oraz rozładowanie pojazdu na parkingu. Organ uznał, że przedstawione dowody dotyczące ponoszonych w tym zakresie kosztów są wystarczające i zasadne. Dodał również, że w sprawie wynagrodzenia z tytułu dozoru pojazdu nie była zawarta żadna umowa, która regulowałaby wysokość należności. Zatem kwota 4600,00 zł powinna być uznana za godziwą zapłatę. Wnioskodawca posiadał podpisane umowy z Urzędem Skarbowym w [...], w których stawka za holowanie wynosiła 320 zł, a opłata parkingowa za jedną dobę przechowywania 5 zł. Wnioskowana przez skarżącego kwota 18,40 zł za dobę przechowywania jest zawyżona, prawie czterokrotnie większa od kwoty obowiązującej w tamtych latach, nieadekwatna do warunków, w których pojazd był przechowywany. Organ ustalił, że stawki miesięczne za przechowywanie pojazdu na parkingach strzeżonych znajdujących się w jego właściwości miejscowej wynosiły po uśrednieniu 200 zł. Przedsiębiorcy ustalając wysokość stosowanej stawki uwzględniają w niej wszystkie koszty związane z dozorem oraz wynagrodzenie dozorcy, jak również zysk z działalności gospodarczej. Starosta [...] zauważył, że ze zgromadzonej dokumentacji wynika, iż przedmiotowy pojazd poddany był działaniu czynników atmosferycznych, co doprowadziło do znacznej korozji poszczególnych elementów, w tym niezabezpieczonych elementów znajdujących się pod maską pojazdu. Powyższe wskazuje, że dozorca nie dokonywał żadnych czynności mających na celu zabezpieczenie pojazdu przed jego zniszczeniem, a tym samym obniżeniem jego wartości. Na miejsce postoju nie były czynione nakłady. Wokół pojazdu widoczne są trawa, krzewy, które przerastały elementy pojazdu. Podłoże nie nosiło istotnych śladów przygotowań do przechowywania pojazdu, teren nie był zadaszony. Z uwagi na sposób przechowywania, który doprowadził do znacznego skorodowania elementów nadwozia i podwozia, w tym elementów przegubowych, zawieszenia i błotników, zasadne było, zdaniem organu, określenie należności za przechowywanie pojazdu na poziomie 50% średniej stawki obowiązującej w okresie sprawowania dozoru na parkingach znajdujących się we właściwości miejscowej organu. Z uwagi na to, że średnia stawka wynosiła 200 zł miesięcznie, organ uznał tym samym za właściwą stawkę 100 zł miesięcznie.