Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 22 maja 2019 r., sygn. IV SA/Po 36/19

Zagospodarowanie przestrzenne

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Bąk-Marciniak Sędzia WSA Anna Jarosz (spr.) Asesor sądowy WSA Katarzyna Witkowicz-Grochowska Protokolant sekr. sąd. Agata Żebrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 maja 2019 r. sprawy ze skargi M. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] listopada 2018 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza K. z dnia [...] sierpnia 2018 r., nr [...]; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej M. Z. kwotę [...]zł (dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Sygn. akt IV SA/Po [...]

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] listopada 2018 r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze po rozpoznaniu odwołania M. Z. utrzymało w mocy decyzję Burmistrza K. z dnia [...] września 2018 r., nr [...].

W uzasadnieniu decyzji organ przytoczył następujące ustalenia faktyczne sprawy.

Zaskarżoną decyzją Burmistrz K. ustalił na rzecz M. i Ł. S. warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie garażu, na terenie położonym w K., przy ul. [...], oznaczonym w ewidencji gruntów i budynków jako działki nr [...], [...] i [...]. Jak wynika z uzasadnienia decyzji, planowana inwestycja spełnia wszystkie warunki z art.61 ust 1 ustawy z dnia [...] marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073 - dalej "u.p.z.p.").

Od powyższej decyzji odwołanie złożyła M. Z. zarzucając niedostateczne wyjaśnienie sprawy przez nie określenie chociażby na jakich obszarach (terenach zabudowy mieszkaniowej, zagrodowej czy innej) ma być prowadzona sporna inwestycja, czy nie spowoduje zacienienia sąsiadującego budynku. Odwołująca podkreśliła, że brak jest jakiejkolwiek analizy czy planowana inwestycja będzie maiła wpływ na architekturę ulicy. Nadto zarzuciła naruszenie przepisu § 12 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1422 ze zm.- dalej jako rozporządzenie). Podniosła również błędne zakwalifikowanie inwestycji jako budowa garażu, a nie rozbudowa istniejącego budynku mieszkalnego. Dodała, że dom z garażem będzie stanowił integralną całość. W ocenie odwołującej zaskarżona decyzja narusza obowiązujące przepisy prawa. Jej zdaniem organ wydający decyzję nie wziął pod uwagę ograniczeń wynikających z faktu, że przedmiotowa nieruchomość nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego i na chwilę obecną budowa na granicy działki jest niemożliwa. Zdaniem odwołującej organ I instancji w ogóle nie przeanalizował intensywności zabudowy, ani uciążliwości planowanej inwestycji wobec sąsiednich budynków oraz krajobrazu i architektury całego otoczenia. Dodała, że organ I instancji naruszył przepisy postępowania, w tym art. 7 K. p. a. poprzez nie zbadanie w sposób wyczerpujący stanu faktycznego.