Postanowienie WSA w Krakowie z dnia 28 maja 2019 r., sygn. III SA/Kr 506/19

Odrzucenie skargi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Renata Czeluśniak (spr.) Sędziowie WSA Bożenna Blitek WSA Maria Zawadzka po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi K. J. na niewykonanie wyroku WSA w Warszawie z dnia 14 stycznia 2009 r. sygn. akt II SA/Wa 1032/08 postanawia skargę odrzucić.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 19 lutego 2019 r. skarżący K. J. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, w której wskazał, że "Działając na podstawie art. 149 ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wobec zmian w stanie ustawy prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi, przenoszącymi sprawy braku działania organu w celu załatwienia sprawy strony w oparciu o prawomocny i merytoryczny wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 stycznia 2009 roku do sygnatury akt II SA/Wa 1032/08, wnoszę skargę w przedmiocie bezczynności Komendanta Powiatowego Policji po skutecznym wezwaniu tego organu do załatwienia sprawy zgodnie z nakazami prawa dla tej instancji i prawomocnym, jak i merytorycznym wyroku WSA w Warszawie, wystąpieniem z dnia 23 marca 2009 roku, albowiem pomimo odległej daty prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, wiążącego Komendanta Powiatowego Policji w trybie art. 153 i 170 ustawy prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi, organ ten nie podjął na skutek wezwania żadnych działań, czy czynności, aby sprawę strony i określonego za konstytutywne prawa do równoważnika za brak lokalu mieszkalnego od dnia 1 maja 2005 roku bezprawnie i wadliwie wstrzymanego w realizacji czynnościami materialno technicznymi zarządzenia naliczenia i wypłaty tych świadczeń stronie z wykonania decyzji ostatecznej, chronionej przedmiotowym wyrokiem, nie podjął żadnych czynności w celu rozpatrzenia wystąpienia strony i dla załatwienia sprawy strony zgodnie z powagą rzeczy osądzonej, co uzasadnia zarzut bezczynności skarżącego organu. (...)".