Postanowienie WSA w Gdańsku z dnia 18 maja 2019 r., sygn. III SA/Gd 314/19

Odrzucenie skargi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie Przewodniczący Sędzia WSA Janina Guść po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Gdańsku sprawy ze skargi J.M. na postanowienie Pomorskiego Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii z dnia 25 marca 2019 r., nr [...] w przedmiocie stanowiska wierzyciela w sprawie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym postanawia odrzucić skargę. Sygn. akt III SA/Gd 314/19 UZASADNIENIE Postanowieniem z dnia 25 marca 2019 r. Pomorski Wojewódzki Lekarz Weterynarii utrzymał w mocy postanowienie wierzyciela - Powiatowego Lekarza Weterynarii w Bytowie z siedzibą w Miastku o uznanie zarzutów zobowiązanego za nieuzasadnione. Na powyższe postanowienie Jarosław Megier wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, podnosząc zarzut braku podstaw faktycznych i prawnych do jego wydania. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył co następuje: Przed przystąpieniem do merytorycznego rozpoznania skargi, sąd administracyjny w pierwszej kolejności bada jej dopuszczalność. Merytoryczne rozpoznanie sprawy jest możliwe wówczas, gdy złożona skarga jest dopuszczalna. Jednym z warunków dopuszczalności skargi jest pozostawanie sprawy w kognicji sądu administracyjnego, o czym stanowi art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) zwanej dalej "p.p.s.a." Powyższy przepis stanowi, że sąd odrzuca skargę jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego. Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 3 p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, z wyłączeniem postanowień wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu oraz postanowień, przedmiotem których jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu. Z woli ustawodawcy rozstrzygnięcia w sprawie postanowień dotyczących stanowiska wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu nie podlegają zatem zaskarżeniu skargą do sądu administracyjnego. Jednocześni wskazać należy, że nowelizacja art. 3 § 2 pkt 3 p.p.s.a. w tym zakresie nie doprowadziła do ograniczenia standardów ochrony sądowej w stosunku do orzeczeń administracji publicznej. Jak zostało to bowiem wyjaśnione w uzasadnieniu projektu ustawy nowelizującej, postanowienia wierzyciela zapadające w ramach rozpoznania wniesionego zarzutu mają charakter incydentalny. W tych przypadkach w pełni skuteczna ochrona praw jednostki jest zapewniona przez możliwość zaskarżenia do sądu administracyjnego rozstrzygnięć wydanych w sprawie głównej, to znaczy postanowień organu egzekucyjnego w sprawie zgłoszonych zarzutów. Innymi słowy, rezygnacja przez ustawodawcę z możliwości bezpośredniego zaskarżenia postanowienia wierzyciela zapadłego w przedmiocie zgłoszonych zarzutów nie oznacza, że rozstrzygnięcie to zostało wyłączone spod sądowej kontroli. Na zasadzie wyrażonej w art. 135 p.p.s.a. podlega ono weryfikacji z punktu widzenia jego zgodności z prawem w ramach kontroli postanowienia organu egzekucyjnego w sprawie zgłoszonych zarzutów (vide postanowienie NSA z 28 września 2016 r., sygn. akt II OSK 2013/16; J. Drachal, M. Jagielska, R. Stankiewicz [w:] Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, red. R. Hauser, M. Wierzbowski, Warszawa 2015, s. 61). Biorąc pod uwagę powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 3 § 2 pkt 3 odrzucił wniesioną skargę jako niedopuszczalną.