Wyrok WSA w Lublinie z dnia 16 kwietnia 2019 r., sygn. II SA/Lu 64/19

Budowlane prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska Protokolant Asystent sędziego Paulina Nagajek po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 16 kwietnia 2019 r. sprawy ze skargi W. Z. na decyzję Wojewody z dnia [...] listopada 2018 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Starosty [...] z dnia [...] r.nr [...]; II. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącego W. Z. kwotę [...]([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]. Starosta [...] zatwierdził projekt budowlany i udzielił [...]. z o.o. pozwolenia na budowę na działce nr ew. [...] położonej w S. - [...], stacji bazowej telefonii komórkowej, składającej się z wieży kratowej o wysokości [...] n.p.t. i siedmiu anten sektorowych zawieszonych na wysokości [...] i [...] m, o równoważnej mocy promieniowanej izotropowo od 4137,14 W do 8319,55 W wraz z wewnętrzną linią zasilającą. Organ stwierdził, że do wniosku załączono wszystkie wymagane dokumenty, w tym cztery egzemplarze projektu budowlanego wraz z opiniami, uzgodnieniami, pozwoleniami i innymi dokumentami wymaganymi przepisami szczególnymi, zaświadczenia projektantów i sprawdzających o wpisie na listę członków właściwej izby samorządu zawodowego, aktualnych na dzień opracowania projektu, oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane oraz ostateczną decyzję Wójta Gminy S. z dnia [...]. o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Ponadto stacja nie została zaliczona do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (t.j. Dz. U. z 2016 roku poz. 71). Organ wyjaśnił, że wniosek taki wynika z załączonej do projektu budowlanego "kwalifikacji instalacji radiokomunikacyjnej telefonii komórkowej [...] pod względem oddziaływania na środowisko" oraz graficznego modelu obszaru oddziaływania instalacji radiokomunikacyjnej na środowisko. Zgodnie z jego § 2 ust. 1 pkt 7 wspomnianego rozporządzenia do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko zalicza się instalacje radiokomunikacyjne, radionawigacyjne i radiolokacyjne, z wyłączeniem radiolinii, emitujące pola elektromagnetyczne o częstotliwościach od 0,03 MHz do 300 000 MHz, w których równoważna moc promieniowana izotropowo, wyznaczona dla pojedynczej anteny, wynosi nie mniej niż: a) 2000 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 100 m od środka elektrycznego, w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny, b) 5000 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 150 m od środka elektrycznego, w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny, c) 10 000 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 200 m od środka elektrycznego, w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny, d) 20 000 W - przy czym równoważną moc promieniowaną izotropowo wyznacza się dla pojedynczej anteny także w przypadku, gdy na terenie tego samego zakładu lub obiektu znajduje się realizowana lub zrealizowana inna instalacja radiokomunikacyjna, radionawigacyjna lub radiolokacyjna. Natomiast zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko zalicza się instalacje radiokomunikacyjne, radionawigacyjne i radiolokacyjne, inne, niż wymienione w § 2 ust. 1 pkt 7, z wyłączeniem radiolinii, emitujące pola elektromagnetyczne o częstotliwościach od 0,03 MHz do 300 000 MHz, w których równoważna moc promieniowana izotropowo wyznaczona dla pojedynczej anteny wynosi nie mniej niż: a) 15 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej, niż 5 m od środka elektrycznego, w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny, b) 100 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej, niż 20 m od środka elektrycznego, w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny, c) 500 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej, niż 40 m od środka elektrycznego, w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny, d)1000 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej, niż 70 m od środka elektrycznego, w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny, e) 2000 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej, niż 150 m i nie mniejszej, niż 100 m od środka elektrycznego, w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny, f) 5000 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej, niż 200 m i nie mniejszej, niż 150 m od środka elektrycznego, w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny, g) 10 000 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 300 m i nie mniejszej, niż 200 m od środka elektrycznego, w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny, przy czym równoważną moc promieniowaną izotropowo wyznacza się dla pojedynczej anteny także w przypadku, gdy na terenie tego samego zakładu lub obiektu znajduje się realizowana lub zrealizowana inna instalacja radiokomunikacyjna, radionawigacyjna lub radiolokacyjna. Planowana inwestycja nie przekracza powyższych wartości. Na podstawie danych zawartych w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym oraz ewidencji gruntów i budynków jednoznacznie stwierdzono, że w osiach głównych wiązek promieniowania anten w azymutach 30°, 215°, i 300° w odległości do 200m nie występują miejsca (obiekty) dostępne dla ludności. Organ zwrócił ponadto uwagę, że analogiczne stanowisko zajął Wójt Gminy S. jako organ właściwy do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. W piśmie z dnia 11 lipca 2018 r. stwierdził, że "przedmiotowe przedsięwzięcie nie wymaga uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, a ubieganie się o nią dla tego typu inwestycji nie jest uzasadnione i nie znajduje umocowania prawnego w obowiązujących przepisach".