Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 17 kwietnia 2019 r., sygn. III SA/Gl 1201/18
Inne
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Herman (spr.), Sędzia WSA Krzysztof Kandut, Sędzia WSA Adam Nita, Protokolant Specjalista Ewa Olender, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 kwietnia 2019 r. sprawy ze skargi M.M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie długu celnego oddala skargę.
Uzasadnienie
Zaskarżoną decyzją z [...] r., nr [...], Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w K., na podstawie art. 233 §1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018r., poz.800, dalej: O.p.), art.73 ust. 1 ustawy z dnia 19 marca 2004r. Prawo celne (t.j. Dz. U. z 2018r. poz.167), art. 20 ust. 1, ust.3, art.201 ust. 1 lit.a, ust.2, ust.3 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.Urz. WE L 302 z 19.10.1992r., str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, roz. 2, t. 4, str. 307, z późn. zm. ), art.48, art.102 ust.3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013r. ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz. Urz. UE L 269 z 10.10.2013r.), art. 1, art.2, art.3, art.5, art. 12 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L Nr 256, z 7.09.1987, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, roz. 2, t. 2, str. 382), art. 1 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 1101/2014 z dnia 16 października 2014r. zmieniającego załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. UE L Nr 312, z 31.10.2014r.), po rozpatrzeniu odwołania przedsiębiorcy M. M. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą "A" z/s w C. (dalej: strona skarżąca) od decyzji Naczelnika Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w K. z [...]r., nr [...], utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.