Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 25 kwietnia 2019 r., sygn. III SA/Gd 135/19

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Paweł Mierzejewski (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak, Sędzia WSA Janina Guść, Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Pobojewski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 kwietnia 2019 r. sprawy ze skargi P. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia 14 stycznia 2019 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 1 października 2018 r. nr [...] wydaną na podstawie art. 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz. 1518 ze zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 ze zm.; dalej w skrócie jako "k.p.a.") Wójt Gminy K. odmówił P. B. - w odniesieniu do okresu zasiłkowego 2018/2019 - przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawnym ojcem W. B..

W uzasadnieniu wydanej decyzji wskazano, że zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeżeli osoba wymagająca opieki pozostaje w związku małżeńskim, chyba, że współmałżonek legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. W sprawie ustalono natomiast, że W. B. pozostaje w związku z małżeńskim z A. B., która, co prawda posiada orzeczenie o niepełnosprawności, ale o stopniu umiarkowanym. Mając na uwadze powyższe, organ stwierdził wystąpienie negatywnej przesłanki uniemożliwiającej przyznanie świadczenia zgodnie ze złożonym wnioskiem (data wpływu do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. - 28 września 2018 r.).

W odwołaniu od decyzji pełnomocnik strony wskazał, że P. B. spełnia wszystkie pozytywne przesłanki przyznania świadczenia, określone w art. 17 ust. 1 cyt. ustawy, to jest ciąży na nim obowiązek alimentacyjny wobec niepełnosprawnego w stopniu znacznym ojca oraz nie podejmuje pracy zarobkowej w związku z koniecznością stałej opieki nad ojcem. Zdaniem strony w sprawie nie zaistniała też wskazana przez organ negatywna przesłanka przyznania świadczenia. Obowiązkiem alimentacyjnym względem W. B. jest bowiem w pierwszej kolejności obciążony jego syn, a nie żona. Przede wszystkim organ nie wziął jednak pod uwagę tego, że zgodnie z wykładnią celowościową art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a cyt. ustawy, postulowaną w orzecznictwie, pozostawanie w związku z małżeńskim przez osobę wymagającą opieki nie powinno być uważane za przesłankę odmowy prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, w sytuacji gdy jej współmałżonek z przyczyn obiektywnych nie jest w stanie sprawować takiej opieki. Okoliczność ta nie została jednak w ogóle rozważona i ustalona przez organ, podczas gdy faktycznie żona W. B. z uwagi na swój wiek i stan zdrowia nie jest zdolna do sprawowania opieki nad mężem.