Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 marca 2019 r., sygn. VII SA/Wa 1806/18

Zabytki; Administracyjne postępowanie

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Rudnicki (spr.), Sędzia WSA Marta Kołtun-Kulik, Sędzia WSA Jadwiga Smołucha, , Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Sawicka-Bożek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 marca 2019 r. sprawy ze skargi J. P. i A. P. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] maja 2018 r. znak [...] w przedmiocie wykreślenia obiektu z rejestru zabytków I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji, II. zasądza od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz skarżących J. P. i A. P. solidarnie kwotę 714 zł (siedemset czternaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Uzasadnienie.

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] maja 2018 r., znak [...], Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego (dalej: "Minister"), po rozpatrzeniu wniosku J. i A. P. o ponowne rozpatrzenie sprawy skreślenia z rejestru zabytków dworu w B., wchodzącego w skład zespołu dworsko-parkowego, wpisanego do tego rejestru decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w L. (dalej: "WKZ") z dnia [...] kwietnia 1981 r., pod numerem [...] - zakończonej decyzją Ministra z dnia [...] marca 2018 r., l.dz. [...], którą skreślono ww. obiekt z rejestru zabytków - działając na podstawie art. 7 pkt 1, art. 13 ust. 1, 2, 5 i 6 oraz art. 89 pkt 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (dalej: "u.o.z.") oraz art. 18 pkt 1, art. 127 § 3 i art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej: "k.p.a.") - utrzymał w mocy ww. własną decyzję z dnia [...] marca 2018 r., l.dz. [...].

Uzasadniając decyzje, Minister wyjaśnił, że decyzją z dnia [...] kwietnia 1981 r., znak: [...], WKZ wpisał do rejestru zabytków, pod numerem [...], zespól przestrzenny w B., w skład którego wchodzą: dawny dwór (adaptowany na szpital miejski) oraz pozostałości parku ze stawem, w granicach oznaczonych na załączniku graficznym, będącym integralną częścią tej decyzji. W uzasadnieniu wskazano, że założenie to powstało pod koniec XIX w., na bazie założenia XVIII-wiecznego i "do dziś zachowały się jego wartości estetyczne, przyrodnicze i ekologiczne".