Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 28 marca 2019 r., sygn. II SAB/Sz 11/19

Przewlekłość postępowania; Policja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder Sędziowie Sędzia NSA Danuta Strzelecka-Kuligowska (spr.), Sędzia WSA Patrycja Joanna Suwaj po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 28 marca 2019 r. sprawy ze skargi M. J. na bezczynność i przewlekłość Komendanta Wojewódzkiego Policji w S. w przedmiocie rozpoznania wniosku oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu 13 listopada 2018 r. skarżący złożył do Komendanta Miejskiego Policji

w K. wniosek o spowodowanie ponownego przeprowadzenia czynności materialno-technicznej polegającej na prawidłowym naliczeniu świadczenia w postaci ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy, zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 października 2018 r. sygn. akt K 7/15 i obowiązującymi normami prawa oraz zarządzenie wypłaty należnych mu kwot świadczenia stanowiącego różnicę pomiędzy kwotą należną, a wypłaconą faktycznie na podstawie niekonstytucyjnej normy ustawy o Policji, z uwzględnieniem należnych odsetek. Jednocześnie w tym piśmie skarżący wniósł o wznowienie postępowania zakończonego ww. decyzją, na podstawie art. 145a K.p.a.

Skarżący podał, że ww. wyrokiem Trybunał Konstytucyjny uznał art. 115a ustawy o Policji określający wysokość ekwiwalentu pieniężnego za 1 dzień niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego w wymiarze 1/30 części miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym należnego na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym za niezgodny z art. 66 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3 zdanie drugie Konstytucji. W uzasadnieniu wyroku Trybunał Konstytucyjny wskazał, że metoda obliczania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop zawarta w ustawie o Policji jest mniej korzystna niż metoda w której czynnikiem jest 1/22 lub 1/21.