Wyrok WSA w Opolu z dnia 6 lutego 2019 r., sygn. I SA/Op 402/18

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Gocki Sędziowie Sędzia WSA Marta Wojciechowska Sędzia WSA Anna Wójcik (spr.) Protokolant Starszy inspektor sądowy Iwona Bergiel po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 lutego 2019 r. sprawy ze skargi A Spółki z o.o. w [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 11 września 2018 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2011 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Głuchołaz z dnia 28 lutego 2018 r., nr [...], II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu na rzecz strony skarżącej kwotę 1.054,00 zł (słownie złotych: jeden tysiąc pięćdziesiąt cztery 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu decyzją z dnia 11 września 2018 r., wydaną na podstawie m.in. art. 233 § 2 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 30 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 - dalej jako "O.p."), po rozpatrzeniu odwołania A sp. z o.o. z siedzibą w [...] (dalej określanej jako strona, skarżąca lub Spółka) od decyzji Burmistrza Głuchołaz z 28 lutego 2018 r., którą: 1. określono stronie zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za 2011 r. w wysokości 106.390,00 zł oraz 2. odmówiono stwierdzenia nadpłaty w wysokości 3.425,00 zł uchyliło w całości tę decyzję i orzekając co do istoty sprawy odmówiło Spółce stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2011 r. w wysokości 3.425,00 zł.

W uzasadnieniu wskazało na następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy:

Wnioskiem nadanym w placówce pocztowej w dniu 21 grudnia 2016 r., który wpłynął do organu w dniu 23 grudnia 2016 r., Spółka, wskazując na przepisy art. 72 § 1 pkt 1 i art. 75 § 2 i 3 "O.p.", zwróciła się o stwierdzenie i zwrot nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2011 r. w łącznej wysokości 3.425,00 zł. Jednocześnie złożyła korektę deklaracji podatku od nieruchomości za 2011 r. a także opinię techniczno-budowlaną w zakresie kwalifikacji stacji i punktów redukcyjno-pomiarowych opracowaną przez dr inż. L. W. Korekta polegała na wyłączeniu spod opodatkowania podatkiem od nieruchomości urządzeń technicznych infrastruktury gazowniczej, które w pierwotnie złożonej deklaracji Spółka mylnie zaklasyfikowała do kategorii budowli. W uzasadnieniu podała, że obiekty infrastruktury gazowniczej, w tym stacje redukcyjno - pomiarowe i pomiarowe zostały przez nią w 2011 r. opodatkowane od całości ich wartości początkowej, a nie stanowią budowli w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, gdyż nie odpowiadają pojęciu obiektu budowalnego, budowli ani urządzenia budowlanego w Prawie budowlanym. Spółka, powołując się na przepisy ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm., zwanej dalej u.p.o.l., w brzmieniu obowiązującym w 2011 r.) oraz ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm., zwana dalej P.b.), a także na orzecznictwo sądów administracyjnych stwierdziła, że po wejściu w życie nowelizacji Prawa budowalnego obiektem budowlanym nie jest już budowla tworząca całość techniczno - użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami, a zatem obecnie nie ma podstaw normatywnych do uznania, że gazociąg lub sieć gazowa tworzą z urządzeniami redukcyjno-pomiarowymi całość techniczno - użytkową. Zatem w rozliczeniu podatku od nieruchomości za 2011 r. powstała nadpłata z powodu błędnego opodatkowania w kategorii budowli urządzeń technicznych należących do Spółki i położonych na terenie Gminy [...], stacji redukcyjno - pomiarowej gazu i stacji pomiarowych gazu (według tabeli w ilości 6 sztuk) oraz punktów pomiarowych i redukcyjno - pomiarowych.