Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 28 lutego 2019 r., sygn. II SA/Ol 42/19

Kombatanci

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Osipuk Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędzia WSA Adam Matuszak Protokolant specjalista Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 lutego 2019 r. sprawy ze skargi B. G. na decyzję Szefa Urzędu z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, na podstawie art. 5 ust. 1 w zw. z art. 2 oraz art. 3 ustawy z dnia 20 marca 2015r. o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych (t.j. Dz.U. z 2018r., poz. 690, dalej jako: ustawa o działaczach opozycji), odmówił B. G. potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych. W uzasadnieniu podniesiono, iż przesłanką formalną do wydania decyzji na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy o działaczach opozycji jest przedstawienie dowodów potwierdzających spełnienie warunków, o których mowa w art. 2 lub art. 3 ustawy o działaczach opozycji oraz decyzji Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (dalej jako: IPN) w sprawie spełniania warunków, o których mowa w art. 4 ustawy o działaczach opozycji, albo dokument potwierdzający nadanie Krzyża Wolności i Solidarności. W niniejszej sprawie wnioskodawca przedstawił stosowną decyzję Prezesa IPN z dnia "[...]", a w związku z tym nie zachodzą przesłanki negatywne co do przyznania przedmiotowego statusu. Jednocześnie wskazano, że w toku postępowania wyjaśniającego nie udało się zgromadzić dowodów potwierdzających spełnienie przez wnioskodawcę przesłanek określonych w art. 2 i art. 3 ustawy o działaczach opozycji, w tym dowodów takich nie przedstawił sam wnioskodawca. Z oświadczenia złożonego przez świadka, wskazanego przez wnioskodawcę, wynika jedynie, że był on świadkiem zatrzymania wnioskodawcy z niewiadomych przyczyn przez Milicję w czasie stanu wojennego, a ponadto, że posiada wiedzę o działalności wnioskodawcy w "Solidarności" i stosowanych wobec wnioskodawcy represjach jedynie pośrednio od samego wnioskodawcy. Nie wynika natomiast, aby był on naocznym świadkiem działalności opozycyjnej wnioskodawcy lub stosowania wobec wnioskodawcy represji z powodów politycznych. Jednocześnie wskazano, iż organ, na podstawie art. 5 ust. 5 ustawy o działaczach opozycji, zwrócił się do Prezesa IPN o przekazanie informacji o treści zgromadzonych przez IPN dokumentów dotyczących spełnienia przez wnioskodawcę warunków, o których mowa w art. 2 i art. 3 ustawy o działaczach opozycji, jednakże Archiwum IPN poinformowało, że nie odnaleziono dokumentów spełniających wymogi art. 2 lub art. 3 ustawy o działaczach opozycji.