Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 9 stycznia 2019 r., sygn. I SA/Wr 931/18

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Kamila Paszowska-Wojnar (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Marta Semiczek, sędzia WSA Aleksandra Sędkowska, Protokolant asystent sędziego Marek Sosnowski, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 9 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi J.Ł. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie rozliczeń w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do kwietnia 2013 r. oraz od lipca do grudnia 2013 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. na rzecz J.Ł. kwotę 4.345 zł (cztery tysiące trzysta czterdzieści pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Postępowanie przed organami.

1. Decyzją z dnia [...] ([...]), stanowiącą przedmiot zaskarżenia w niniejszej sprawie, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej we W. (dalej również jako: organ odwoławczy), utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. (dalej również jako: organ I instancji) z dnia [...] nr [...], mocą której określono J.Ł. (dalej również jako: Skarżący, Strona, podatnik) nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres (miesiące: styczeń, lipiec, sierpień, wrzesień, październik 2013 r.) oraz zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług (miesiące: luty, marzec, kwiecień, listopad, grudzień 2013 r.).

Jak wynika z akt sprawy, organ I instancji określił J.Ł. prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą A podatek od towarów i usług za poszczególne okresy 2013 r. w kwotach odmiennych niż zadeklarowane. Zakwestionował bowiem prawo podatnika do rozliczenia podatku naliczonego w myśl art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej jako: ustawa o VAT) w łącznej kwocie 24.248,00 zł, wykazanego w 9 fakturach wystawionych przez B z tytułu robót budowlanych świadczonych na rzecz podatnika w budynku Ochotniczej Straży Pożarnej w S., świetlicy wiejskiej w J. oraz świetlicy wiejskiej w Cz. Odnośnie budynku OSP w S. organ I instancji wskazał, że według zeznań podwykonawców, firma B nie świadczyła robót budowlanych w S. Na budowie pojawiał się L.N., lecz nie jest wiadome w jakim charakterze. Z kolei L.N. podczas przesłuchania nie był w stanie podać podmiotów, które w tym samym czasie wykonywały roboty w w/w obiekcie. Powyższe w ocenie organu I instancji potwierdzało, że firma B nie uczestniczyła w realizacji prac na tej budowie. Na podstawie protokołu kontroli nr [...] Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. stwierdzono, że L.N. nie brał również udziału w budowie świetlicy wiejskiej w J.Z. charakterystyki firmy B wynikało, że w 2013 r. firma ta nie miała możliwości technicznych i osobowych (nie zatrudniała pracowników), które pozwoliłyby na realizację usług budowlanych w tej świetlicy. Jak wskazał organ, ustalenia te potwierdzają również zeznania kierownika budowy, który wskazał, że zna L.N. i wie, że na budowie nic osobiście on nie robił oraz zeznania wykonawcy robót w tym obiekcie, który nie wymienił L.N. jako osoby, która wykonywała usługi na budowie. Organ wykluczył również możliwość prowadzenia prac przez L.N. w świetlicy wiejskiej w Cz.