Wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 stycznia 2019 r., sygn. II SA/Wa 1688/18

Broń i materiały wybuchowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Kołodziej (spr.), Sędzia WSA Andrzej Góraj, Sędzia WSA Stanisław Marek Pietras, Protokolant specjalista Wiesława Jesiotr, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi L.K. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2018 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską w celu łowieckim oddala skargę.

Uzasadnienie

Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] lipca 2018 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 268a ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257, z późn. zm.), zwanej dalej K.p.a. oraz art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2017 r. poz. 1839, z późn. zm.), utrzymał w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] czerwca 2018 r. nr [...] o cofnięciu L. K. pozwolenia na broń palną myśliwską do celu łowieckiego.

W uzasadnieniu podał, że podstawę prawną decyzji organu pierwszej instancji stanowił art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o broni i amunicji, a nie w brzemieniu obowiązującym do dnia 10 marca 2011 r. przepis art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 tej ustawy. Nowelizując ustawę o broni i amunicji ustawą z dnia 5 stycznia 2011 r. o zmianie ustawy o broni i amunicji ustawy o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. z 2011 r. Nr 38 poz. 195), ustawodawca rozszerzył zakres przepisu art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy, uznając, że negatywną przesłankę do posiadania broni stanowi nie tylko prawomocne skazanie za przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub mieniu, ale także prawomocne skazanie za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe bądź też nieumyślne przestępstwo przeciwko życiu lub zdrowiu lub przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo gdy sprawca zbiegł z miejsca zdarzenia.