Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 29 stycznia 2019 r., sygn. II SA/Ol 847/18

Kombatanci

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marzenna Glabas (spr.) Sędziowie sędzia WSA Tadeusz Lipiński sędzia WSA Ewa Osipuk Protokolant sekretarz sądowy Marta Kudła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi E. K. na decyzję Szefa Urzędu z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie przyznania uprawnień kombatanckich oddala skargę.

Uzasadnienie

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu akt sprawy wynika, że E. K. (dalej jako: "skarżąca") wnioskiem z dnia 1 marca 2014 r. zwróciła się do Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych o przyznanie uprawnień kombatanckich. We wniosku strona opisała swoje przeżycia w czasie II wojny światowej, a także po jej zakończeniu.

Decyzją z dnia "[...]" r. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów

i Osób Represjonowanych odmówił skarżącej przyznania uprawnień kombatanckich. Decyzją z dnia "[...]" r. Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, po rozpatrzeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy decyzję odmowną, argumentując, że strona poza własnymi oświadczeniami, nie przedłożyła jakichkolwiek innych dowodów, które mogłyby potwierdzić podnoszone przez nią okoliczności. Wskazano również, że obowiązująca ustawa nie przyznaje uprawnień kombatanckich osobom, które wspierały walkę z hitlerowskim najeźdźcą, ale nie działały w warunkach opisanych w jej przepisach. Z akt sprawy natomiast nie wynika, że wnioskodawczyni była członkiem organizacji konspiracyjnej.

Wyrokiem z dnia 17 lutego 2015 r., sygn. akt II SA/Ol 1121/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie uchylił powyższe decyzje, uznając, że organy uchybiły obowiązkom, wynikającym z przepisów art. 7, 77 § 1 i 80 k.p.a., a także art. 107 § 3 k.p.a. Wskazał, że nie przeprowadzono wystarczającego postępowania wyjaśniającego i nie ustosunkowano się do wszystkich okoliczności wskazanych przez stronę w toku postępowania administracyjnego. Sąd podniósł, że orzekając w I instancji organ zwrócił się tylko do wnioskodawczyni o wskazanie okoliczności z art. 1 - 4 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach. Z kolei rozpatrując sprawę w II instancji zupełnie nie odniósł się do twierdzeń strony zaprezentowanych w jej wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Skarżąca podała natomiast, że jako harcerka w czasie wojny była łączniczką w siedzibie Harcerskiej Poczty Polowej przy ul. Wilczej 41. Wspomniała, że przez pewien czas działała jako kurier. Podała nazwisko osoby, która, jeżeli żyje, mogłaby potwierdzić wiarygodność jej historii. Strona podkreśliła, że do dziś odczuwa skutki chorób, które swój początek miały na skutek wydarzeń wojennych. Sąd zarzucił organom, że nie podjęły próby weryfikacji tych istotnych dla sprawy okoliczności, przerzucając obowiązek ich udowodnienia na stronę. Sąd zauważył też, że organy nie odniosły się do podawanej przez skarżącą okoliczności, że już w dniu 6 kwietnia 1998 r. zwracała się z wnioskiem o uzyskanie "przywilejów kombatanckich" i wysłała zaświadczenie z Harcerskiej Poczty Polowej z pieczątką Harcerską, a także zaświadczenie o "tajnych kompletach w roku 1943". Wnioskodawczyni wskazując na te okoliczności podała "numer [...]". Co prawda w swoim wniosku z dnia 1 marca 2014 r. skarżąca stwierdziła, że nie składała wcześniej wniosku o przyznanie uprawnień kombatanckich, to jednak, biorąc pod uwagę jej późniejsze twierdzenia w tym zakresie, organ powinien zweryfikować tę kwestię. Jest niezwykle istotne bowiem ustalenie czy organ procedował już nad innym wnioskiem strony co do przyznania uprawnień kombatanckich, a jeśli tak, to niezbędne byłoby ustalenie jakie ewentualnie zapadło rozstrzygnięcie w zakresie tego wniosku. Sąd wskazał, że rozpoznając sprawę ponownie organ zastosuje się do oceny prawnej zawartej w wyroku.