Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 19 grudnia 2018 r., sygn. IV SA/Po 901/18

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Józef Maleszewski Sędzia WSA Donata Starosta (spr.) Asesor sądowy WSA Katarzyna Witkowicz-Grochowska Protokolant st.sekr.sąd. Krystyna Pietrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 grudnia 2018 r. sprawy ze skargi Z.W. na uchwałę Rady Miejskiej w Kępnie z dnia 28 czerwca 2018 r. nr LVII/413/2018 w przedmiocie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Kępno-część I oddala skargę

Uzasadnienie

Rada Miejska w Kępnie (dalej: "Rada Miejska" lub "organ") działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 994 ze zm.; dalej: "u.s.g.") oraz art. 20 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1073 ze zm.; dalej: "u.p.z.p."), w dniu 28 czerwca 2018 r. podjęła uchwałę nr LVII/413/2018 w sprawie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Kępno - część I (dalej: "zaskarżona uchwała").

Z.W. (dalej: "Skarżący"), reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł skargę na powyższą uchwałę, zarzucając jej, że nie spełnia ona wymogów formalnych, a więc w sposób rażący narusza przepisy Działu II (§§ 82-97) w zw. z § 143 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej". Zdaniem Skarżącego, przy tak sformułowanej zmianie planu nie jest praktycznie możliwe ustalenie tego, jakie zapisy w istocie ulegają zmianie, a jakie pozostają i czy zmiany te są zgodne ze studium.

Ponadto, zdaniem Skarżącego, w obecnym ustawodawstwie brak jest przepisu upoważniającego radę gminy do wprowadzenia w planie miejscowym całkowitego zakazu chowu i hodowli zwierząt futerkowych mięsożernych na terenach rolniczych (np.: § 8 pkt 8a zaskarżonej uchwały).

Skarżący podniósł następnie, że największym dla niego ograniczeniem jest zakaz lokalizacji przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko zgodnie z przepisami odrębnymi (§ 8 pkt 8b zaskarżonej uchwały). W odniesieniu do skarżącego jest to zakaz chowu lub hodowli zwierząt o liczbie nie mniejszej niż 210 DJP (§ 2 pkt 51 rozporządzenia Rady Ministrów z 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko). Skarżący zakupił prawie 9 ha gruntów ornych po to, żeby się rozwijać i zwiększać produkcję zwierzęcą w miejscu, w którym tego rodzaju hodowla była dopuszczalna i nikomu nie przeszkadzała (600 m od najbliższych zabudowań). Tymczasem taki rozwój w wyniku podjęcia zaskarżonej uchwały stał się niemożliwy.