Wyrok WSA w Łodzi z dnia 18 grudnia 2018 r., sygn. II SA/Łd 790/18

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia WSA Magdalena Sieniuć (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Bożena Kasprzak Sędzia WSA Barbara Rymaszewska Protokolant: St. sekretarz sądowy Magdalena Rząsa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 grudnia 2018 r. sprawy ze skargi P. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uznania za świadczenie nienależnie pobrane część zasiłku stałego 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...], nr [...]; 2) przyznaje i nakazuje wypłacić z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi adwokat K. L., prowadzącej Kancelarię Adwokacką w Ł. przy ul. [...], kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych, powiększoną o należny podatek od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu. a.tp.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uznania za świadczenie nienależnie pobrane części zasiłku stałego.

Jak wynika z akt sprawy, ww. decyzją z dnia [...] Prezydent Miasta Ł. orzekł o uznaniu za świadczenie nienależnie pobrane przez P. S. - części zasiłku stałego w łącznej kwocie 452,40 zł za okres od 1 stycznia 2016 r. do 31 marca 2016 r. zrealizowanego na podstawie decyzji z dnia [...] nr [...] (pkt 1) oraz o zobowiązaniu do spłaty nienależnie pobranego świadczenia w łącznej kwocie 452,00zł do dnia 30 kwietnia 2018 r. (pkt 2), wskazując przy tym na kwestię terminów wpłaty nienależnie pobranego świadczenia (pkt 3) i kwestię potrąceń ze świadczenia z pomocy społecznej (pkt 4). Decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył P. S., zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych poprzez pominięcie, że w 2016 r. poinformował pracownika socjalnego o przyznaniu zasiłku pielęgnacyjnego. W związku z powyższym nie ponosi odpowiedzialności za prawidłowe obliczanie zasiłku stałego, odpowiedzialność ponosi pracownik socjalny. Odwołujący się zarzucił przy tym decyzji organu I instancji naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, tj. art. 7 i art. 77 kodeksu postępowania administracyjnego, poprzez niewyjaśnienie wszystkich okoliczności w sprawie, zwłaszcza kwot zasiłku stałego wypłaconych od 1 stycznia 2016 r. Odwołujący się wniósł o wstrzymanie wykonalności zaskarżonej decyzji, ponieważ jej wykonanie zagraża jego egzystencji, tj. zwrot świadczenia spowoduje brak środków na podstawowe potrzeby bytowe. Wskazał, że jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym i niezdolną do samodzielnej egzystencji. Dodał, że MOPS jest jedyną instytucją, która zabiera pieniądze przyznane osobom niepełnosprawnym przez inne instytucje państwowe, a przeznaczone na częściowe pokrycie wydatków wynikających z konieczności zapewnienia opieki i pomocy w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Jest to sprzeczne z zasadami współżycia społecznego oraz powoduje utratę zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa. Organ wydający decyzję naruszył art. 7 i art. 8 kodeksu postępowania administracyjnego, które nakładają na organ administracyjny obowiązek stania na straży praworządności w sposób budzący zaufania obywatela. W związku z powyższym strona wniosła o uchylenie decyzji organu I instancji.