Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 13 grudnia 2018 r., sygn. IV SA/Gl 848/18

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Szczepan Prax, Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska (spr.), Sędzia WSA Małgorzata Walentek, Protokolant Specjalista Magdalena Kurpis, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 grudnia 2018 r. sprawy ze skargi E.D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie zasiłku pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Zastępca Kierownika Działu Świadczeń Rodzinnych Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w M., działający z upoważnienia Prezydenta Miasta M., decyzją z dnia [...] r., nr [...], nie przyznał E. D. (dalej: "skarżącemu") prawa do zasiłku pielęgnacyjnego. W podstawie prawnej powołał się na regulacje zawarte w art. 3 pkt 11, art. 16, art. 20 ust. 3, art. 24 ust. 4, art. 48 ust. 3 ustawy z dnia 28 listopada 2003r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jednolity: Dz.U. 2017 r. poz. 1952 z późn. zm.), § 2 rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 27 lipca 2017 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania w sprawach o przyznanie świadczeń rodzinnych oraz zakresu informacji, jakie mają być zawarte we wniosku, zaświadczeniach i oświadczeniach o ustalenie prawa do świadczeń rodzinnych (t.j.: Dz. U. 2017 r. poz. 1466), § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 sierpnia 2015r. w sprawie wysokości dochodu rodziny albo dochodu osoby uczącej się stanowiących podstawę ubiegania się o zasiłek rodzinny i specjalny zasiłek opiekuńczy, wysokości świadczeń rodzinnych oraz wysokości zasiłku dla opiekuna (t.j.: Dz. U. 2015 r. poz. 1238) oraz ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (obecnie tekst jednolity: Dz. U. 2018 r. poz. 2096, dalej w skrócie: "k.p.a."). Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie podał, że do wniosku o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego skarżący dołączył zaoczne orzeczenie Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych z dnia [...]r., nr [...] (dalej: "orzeczenie WKL MSW z dnia [...]r."), jednak orzeczenia tej Komisji, wydane po dniu 1 stycznia 1998r. nie stanowią podstawy do zaliczenia osób, których orzeczenia te dotyczą, do osób niepełnosprawnych. Dodatkowo, w dniu 5 czerwca 2018 r. skarżący przedłożył orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez Miejski Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w M. z dnia [...]r., nr [...] (dalej: "orzeczenie MZON z dnia [...]r."), z którego wynika, że zaliczony został na stałe do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, a ustalony stopień istnieje od dnia 27 kwietnia 2015 r., natomiast nie da się ustalić, od kiedy niepełnosprawność istnieje. Tymczasem, zgodnie z art. 16 ust. 2 pkt 1-3 i ust. 3 ustawy do zasiłku pielęgnacyjnego uprawnione są osoby, takie jak: niepełnosprawne dziecko; osoba niepełnosprawna w wieku powyżej 16 roku życia, jeżeli legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności; osoba, która ukończyła 75 lat; osoba niepełnosprawna w wieku powyżej 16 roku życia legitymująca się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, jeżeli niepełnosprawność powstała w wieku do ukończenia 21 roku życia. Skarżący natomiast nie zalicza się do żadnej z wyżej wymienionych kategorii osób.